Een wetsuit? Welnee, een echte ijszwemmer heeft dat niet nodig. Want zo mag Carlo Pappot, naast triatleet ook official bij de NTB, zichzelf wel noemen. “Drie jaar geleden heb ik eens pre-season triathlon gedaan toen er nog ijs lag. Dat hebben we toen met een dranghek gebroken”, lacht Pappot. “Toen zwom ik met een wetsuit, maar afgelopen winter heb ik ook wel eens zonder wetsuit gezwommen in water dat kouder was dan vijf graden. Dan noemen ze het officieel ijszwemmen.”

Zwemmen in het binnenbad doet hij al anderhalf jaar niet meer. “Ik krijg dan vaak last van mijn bijholtes en niesaanvallen die wel een half uur duren. In het buitenwater kun je bovendien altijd terecht dat is wel makkelijk. Echt koud heb ik het niet zonder wetsuit, maar dat komt misschien omdat ik een redelijk vetpercentage heb. Ik zwem ook nog met een gewone badmuts.  Ik probeer het dragen van een wetsuit en andere accessoires nog even uit te stellen.”

Pappot zwemt een keer in de week met Sabine de Vries in Loosdrecht, gevolgd door een stuk hardlopen. Daarnaast is hij iedere zaterdag met zwemmaatje Bert van Rossum te vinden in een veenplas in natuurgebied Botshol bij Vinkeveen. “Belangrijk is om in ieder geval iets te eten voor het zwemmen. Zwemmen in koud water kost veel meer energie dan in warm water.”

Ook is het oppassen voor de ‘afterdrop’, waarschuwt Pappot. “Als je je na het zwemmen weer warm hebt aangekleed, dan krijg je het pas echt koud. Door het koude water verkleinen de bloedvaten in de huid zich om de kerntemperatuur op peil te houden. Na het zwemmen verwijden die bloedvaten zich weer waardoor koud bloed je lichaamstemperatuur verder naar beneden haalt. Je kunt dan erg gaan rillen. Langzaam opwarmen met een kopje koffie is het beste. Spring niet meteen onder een hete douche, want dat is niet goed voor je bloeddruk.”

In tegenstelling tot Pappot vond Irene Kerkdijk openwaterzwemmen tot voor kort maar niks, ondanks dat ze goed kan zwemmen. Maar dit najaar kreeg ze ineens de smaak te pakken. “Het donkere water, de diepte, de vissen, nee ik was geen fan. En zwemmen in een wetsuit vond ik al helemaal vreselijk, daar krijg ik zo’n claustrofobisch gevoel van”, vertelt ze. “Dit seizoen heb ik eigenlijk ook bijna niet buiten gezwommen. Er waren toch geen wedstrijden waarop ik me moest voorbereiden.”

Als ze met haar clubgenote Suzan Tuinier – die in Haarlem in een kantoor langs de Ringvaart werkt – op vrijdag in plaats van de vrijdagmiddagborrel het kanaal inspringt, laten verraste automobilisten hun goedkeuring weten door op de claxon te drukken. “Echt hilarisch”, lacht ze. Hoe lang ze het buitenzwemmen nog vol gaat houden, weet Kerkdijk niet. “Ik heb inmiddels een duikhoodie, handschoenen en sokken, maar ik ga echt geen wak hakken.”

Dit artikel is onderdeel van een vierluik. Lees ook deel 1 ‘Wij zwemmen door’, deel 3 ‘Nog geen reden om te stoppen‘ en deel 4 ‘De kick of pure noodzaak‘.. Want er zijn meer triatleten die half november nog maar al te graag een duik in het buitenwater nemen. Zo ook Jacomina Eijkelboom, die je ongetwijfeld nog kent van de ultra-uitdagingen die ze eerder aanging.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacomina (@jacominaeijkelboom)