ZWARE BLESSURE KRIJGT VERSLUIJS NIET KLEIN
Nina Versluijs had eigenlijk pas net de triathlonsport ontdekt toen ze zwaar geblesseerd raakte aan haar knie. Ze ging van deelname aan het WK Ironman 70.3, naar drie maanden complete inactiviteit. Na twee operaties en een lange revalidatie is ze nu weer op de weg terug.
“Het aller-lastigste was minder doen, terwijl ik juist meer wilde.”
''Ik deed er na de operatie alles
aan om het herstel te versnellen''
Inspiratie
Blessures, ze zijn bijna inherent verbonden aan de sport. Ze kunnen worden veroorzaakt door het gebruik van verkeerde materialen, overbelasting, of soms ook gewoon door dikke pech. Dat laatste was het geval voor Nina Versluijs (26), die begin januari 2023 tijdens een val op de ski’s in Andorra haar voorste kruisband volledig afscheurde en twee ingescheurde kniebanden, een ingescheurde meniscus en een zogenoemde Segond-fractuur opliep.
Niet zo heel lang daarvoor was ze via haar vader – die ze zag finishen in de Challenge Mallorca en die ze op afstand volgde in zijn hele Ironman in Zwitserland – geïntrigeerd geraakt door de triathlonsport. “Ik kon nog geen 25 meter borstcrawlen en ik had geen racefiets, maar de sfeer op Mallorca inspireerde mij om zelf ook voor een triathlon in te schrijven”, vertelt Versluijs die in het verleden aan atletiek en hockey deed.
''Kort daarna kreeg ik het skiongeluk,
dus het is inderdaad de vraag
of ik dit ooit weer kan doen”
Bliksemstart
Ze deed mee aan een wedstrijd over de sprintafstand en in haar eerste halve triathlon, de Ironman 70.3 Nice in 2021, eindigde ze meteen als derde in haar leeftijdscategorie.
“Ik was erg zenuwachtig omdat ik nog nooit in de bergen had gefietst, maar het was een geweldige ervaring. Het smaakte naar meer.”
Een jaar later stond ze weer aan de start in Nice. Ook dit keer eindigde ze als derde in haar agegroup en plaatste zich daarmee voor het WK Ironman 70.3 in St. George. “Ik twijfelde in het begin, moet ik daar nou heen? Hoor ik daar wel thuis? Maar de vriendin van mijn vader zei dat ik het moest doen, want je weet nooit of je nog een tweede kans krijgt. Ik ben blij dat ik gegaan ben. Ik finishte als 21ste en ik heb er ontzettend van genoten. Ik heb de hele wedstrijd een glimlach op mijn gezicht gehad. Kort daarna kreeg ik dat skiongeluk, dus het is inderdaad de vraag of ik dit ooit weer kan doen.”
Nieuw seizoen valt in duigen
Terug naar de winter van 2023. Na een paar weken rust te hebben genomen na het WK in St. George, vertrok Versluijs naar Girona om zich daar in de zon voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Ze plakte er ook nog een paar dagen skiën aan vast in Andorra. “Als ik aan het sporten ben, moet ik er ook wel echt moe van worden, of heel hard gaan”, blikt ze terug.
De omstandigheden waren niet ideaal. “De sneeuwconditie was heel slecht en terwijl ik met zo’n zestig kilometer per uur naar beneden kwam, verloor ik de controle in een bocht. Mijn lichaam ging naar links, maar mijn rechterski ging rechtdoor en ik maakte een enorme klap op de ijzige sneeuw. Mijn knie deed meteen enorm veel pijn, maar het besef hoe erg het eigenlijk was, kwam pas later.”
“In het begin dacht ik dat dat er bij hoorde,
totdat mijn fysiotherapeut aan de bel trok''
Eerste herstelperiode
Al in Andorra bleek dat de kniebanden in haar rechterknie waren ingescheurd, maar terug in Nederland bleek uit een MRI dat haar voorste kruisband helemaal was afgescheurd. Na drie maanden op krukken lopen te hebben, om de binnenste knieband te laten herstellen, kon met een operatie haar kruisband met een bovenbeenspier gereconstrueerd kon worden.
“In die tijd ben ik weer bij mijn ouders in Eindhoven gaan wonen omdat ik heel veel pijn had en ik mezelf niet meer alleen kon aankleden”, vervolgt Versluijs die als consultant in Amsterdam werkt en lid is van Triathlonvereniging De Dolfijn. “Het was een heel lastige periode want als ik normaal afleiding wilde hebben, ging ik lekker een stukje zwemmen, fietsen of hardlopen. Dat kon nu allemaal niet.”
Begin maart 2023 ging Versluijs onder het mes. “Ik had daar heel erg naar uitgekeken, want voor mijn gevoel zou ik daarna eindelijk kunnen beginnen met opbouwen. Ik was heel gemotiveerd. Ik deed er na de operatie alles aan om het herstel te versnellen; gezond eten, supplementen innemen en oefeningen doen. Ik was daar heel obsessief in.”
“Ik heb wel wat lessen
geleerd de afgelopen tijd''
Discipline om minder te doen
Maar ondanks dat, bleef ze pijn houden. “In het begin dacht ik dat dat er bij hoorde, totdat mijn fysiotherapeut aan de bel trok. Uit een nieuwe MRI-scan bleek dat er littekenweefsel zat in mijn knie dat in mijn kruisband stak en daarvoor moest ik september vorig jaar voor een tweede keer geopereerd worden.”
Het was rond die tijd dat haar fysiotherapeut haar aanraadde naar een psycholoog te gaan. “Voor mijn herstel was het beter om het rustig op te bouwen, om zo mijn lichaam de energie te geven die het nodig had om te herstellen. Maar ik was mijn hele leven gewend dat als ik meer deed, op school of in sport, dat ook resultaten opleverde. Nu moest ik de discipline opbrengen om minder te doen. Dat was voor mij het echt aller-lastigste.”
Sinds november heeft ze het hardlopen weer opgepakt en is ze op de weg terug. “Er is nog wel 15% krachtsverschil tussen beide knieën en af en toe heb ik nog wel pijn tijdens het lopen, maar het gaat de goede kant op. Ik heb me ook alweer ingeschreven voor mijn eerste triathlons sinds anderhalf jaar. Ik doe op 18 mei mee aan het sprinttriathlon in Almere als voorbereiding op de halve triathlon in Nieuwkoop. Ook zal ik voor mijn club De Dolfijn uit Amsterdam uitkomen in de Ere- en 1eDivisie.”
Ze staat tegenwoordig met een andere instelling aan de start dan twee jaar geleden. “Ik heb wel wat lessen geleerd de afgelopen tijd. Zo probeer ik nu beter naar mijn lichaam te luisteren en pas ik mijn trainingen aan als dat nodig is, terwijl ik in het verleden een training bijvoorbeeld koste wat het kost zou afmaken. Ik was ook altijd bezig om prestaties neer te zetten, hoog te eindigen in mijn agegroup of mijn PR’s te verbeteren. De ambities waren hoog en ik legde mezelf veel druk op. Dat heb ik nu los moeten laten. Mijn doel is vooral plezier hebben en pijnvrij finishen, als dat lukt dan kijken we wel weer verder.”
Marcia Jansen
Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel