Klinkt sneeuwwandelen je een beetje suf in de oren? Jantiene Hanessen had precies hetzelfde. Totdat ze vier jaar geleden voor het eerst de sneeuwschoenen aantrok en op pad ging. Jantiene, een avontuurlijke duursporter die ook geregeld aan triathlons meedoet, was meteen enthousiast. “In de zomer ben ik hier altijd in mijn element.” Met hier bedoelt ze: in de bergen en specifieker, in de Alpen. “Ik hou van wielrennen, mountainbiken, wandelen en trailrunnen in de bergen, maar skiën in de winter vond ik minder leuk en ik was ook altijd bang voor blessures”, vertelt Jantiene, die in november 2016 naar een klein dorpje op 1.400 meter hoogte in de Franse Alpen verhuisde. “Inmiddels heb ik ook andere wintersporten ontdekt, maar sneeuwwandelen vind ik helemaal geweldig. Mijn eerste rondje op mijn sneeuwschoenen liep ik hier rond de skipiste en dat vond ik al helemaal gaaf. Het was absoluut niet suf, maar een serieuze workout in een prachtige omgeving.”

Sneeuwwandelen kan behoorlijk zwaar zijn. “Hoe zwaar het is, hangt helemaal van de sneeuwconditie af”, vervolgt Allard. “Als de sneeuw diep is of nat, moet je harder werken. Als er flink wat sneeuw is, moet je toch je knieën iedere keer 40 tot 45 centimeter optillen. Met een rugzak van 10 kilo op je rug, is dat meteen een soort krachttraining. Bovendien maak je veel hoogtemeters en loop je soms boven de boomgrens, dus kost het meer moeite om voldoende zuurstof binnen te krijgen en wordt je hart- en longsysteem extra getraind. Meestal lopen we zo’n zes tot acht uur per dag in hartslagzones één en twee, een perfecte rustige duurtraining dus. Je kunt echt een fundament leggen voor de rest van het seizoen. Ook leer je je energie te verdelen tijdens zo’n dag wandelen. Vaak beginnen mensen heel enthousiast aan een tocht, maar zakken ze later op de dag in. Langzaam beginnen is verstandig. Het is mooi om te zien hoe mensen daar mee aan het stoeien zijn.”

Als het een beetje meezit, hoeven sporters niet meteen een compleet nieuwe uitrusting aan te schaffen als ze gaan sneeuwwandelen; de basisuitrusting hebben ze vaak al in huis. Wat je nodig hebt zijn stevige bergwandelschoenen, een wind- en waterproof jack, een broek die waterbestendig is – geen skibroek want dat is te warm – verschillende base layers, goede sokken, een zonnebril en een muts.

In de meeste wintersportplaatsen kun je tegenwoordig sneeuwschoenen – traditioneel gemaakt van loofhout, maar tegenwoordig van aluminium of kunststof – en stokken huren en op de bewegwijzerde langlauftrials lopen. Maar als je een ultieme sneeuwwandelervaring wilt hebben, ga je met een gids op pad. Allard en Jantiene organiseren sneeuwwandelreizen in Frankrijk, Oostenrijk, Italië, Zwitserland, Noorwegen en zelfs Marokko. “Het is een waanzinnig avontuur”, vertelt Jantiene hierover. “We trekken van hut naar hut – meestal zijn we zo’n zes tot acht uur onderweg – en alles wat je nodig hebt, zit in je rugzak. Op een enkele toerskiër na, kom je vrijwel niemand anders tegen. Je glijdt op je billen van berghellingen af en ziet de mooiste vergezichten. ’s Avonds slaap je in onbemande berghutten, maak je een vuurtje, smelt je wat sneeuw en kook je je eigen eten. Het is niet luxe, maar een ongelooflijke ervaring. De winter was nooit mijn lievelingsseizoen, maar nu kijk ik er altijd weer naar uit.”