Lifestyle

Van triathlon naar jeu-de-boules

Leestijd: 3 min

Wie ontdekte de triathlonsport? Wie nam afscheid? Transition ging op zoek naar de verhalen. Jelle van Raalte nam noodgedwongen afscheid en ruilde de racefiets in voor de jeu-de-boulesballen.

 

Jelle van Raalte debuteerde op 47-jarige leeftijd als triatleet. Vanwege ziekte was hij er een paar jaar tussenuit, maar hij maakte op 65-jarige leeftijd zijn comeback. Hij veroverde een Nederlandse titel in zijn agegroup, deed mee aan wereldkampioenschappen en hoopte tot zijn tachtigste actief te blijven. Een aanrijding op zijn stadsfiets zorgde ervoor dat de 77-jarige atleet uit Volendam iets eerder afscheid moet nemen van de triathlonsport dan gepland.

Zijn korte termijngeheugen laat hem sinds de aanrijding in de steek, maar voor het interview heeft Jelle van Raalte alle belangrijke data van tevoren maar even op papier gezet. Aan het ongeluk anderhalf jaar geleden hield de Volendammer een hersenschudding en kleine bloedingen in de hersenen over. “Fietsen en hardlopen gaat niet”, vertelt Van Raalte die met pijn in zijn hart zijn racefiets verkocht. “Ik heb het nog wel geprobeerd, maar het zit er helaas niet meer in.”

 

 

 

 

Foto: Archief Jelle van Raalte

Erin gerold

Een collega bij het Waterschap in Edam waar hij destijds werkzaam was, kreeg Van Raalte in 1990 aan het hardlopen. “Die collega bleek ook aan triathlon te doen en aangezien ik ook kon zwemmen en fietsen, ben ik zo ook in de triathlonsport gerold”, vervolgt Van Raalte die lid werd van triathlonvereniging Purmerend en daar tussen 1996 en 1998 ook in het bestuur zat. “Nadat een clubgenoot vroeg of ik hem op de fiets wilde begeleiden tijdens zijn hele triathlon in Almere, raakte ik zodanig enthousiast dat ik in 1995 zelf voor het eerst meedeed.” Twee keer haalde hij de finish in Almere, de derde keer, in 1993, gaf hij op. “Ik had met mijn huidige vrouw Elly afgesproken om halverwege het fietsen snel even koffie met haar te drinken. Het was koud en het regende die dag en ik was redelijk onderkoeld. Waarom stop je er niet gewoon mee, zei ze. Daar wilde ik eerst niets van weten, maar toen kort daarna een atleet met een krom voorwiel moest opgeven, heb ik hem mijn voorwiel gegeven.”

Na hun huwelijksreis in Afrika in 1997, waar hij het medicijn Lariam had geslikt om malaria te voorkomen en daar langdurige bijwerkingen aan overhield, besloot hij te stoppen met triathlon. “We kochten een zeilboot en nadat mijn vrouw met mijn pensioen ging, verhuisden we naar Drenthe waar we een Bed & Breakfast begonnen. We hadden veel gasten uit Edam en Volendam, maar na drie jaar sloeg het noodlot toe. Toen we op Ameland waren, scheurde Elly’s aorta en omdat de dokter daar niet snel genoeg handelde, liep ze een incomplete dwarsleasie op. Het zette ons leven helemaal op de kop. Na een maandenlange ziekenhuisopname en revalidatie, kwam Elly in een rolstoel weer thuis en was ik ineens mantelzorger.”

Waarom stop je er niet gewoon mee, zei ze. Daar wilde ik eerst niets van weten, maar toen kort daarna een atleet met een krom voorwiel moest opgeven, heb ik hem mijn voorwiel gegeven.

Comeback en exit

Het was Elly die haar man aanraadde om de triathlonsport weer op te pakken. “Ik had zoveel woede en frustratie in me, dat het haar een goed idee leek voor mij om mijn frustraties af te reageren met sporten. Mijn eerste triathlon, een kwart triathlon,  deed ik ongetraind en daarna heb ik me toegelegd op de sprint triathlons. Vaak was ik met mijn 65 jaar de oudste, in het begin eindigde ik in de achterhoede, maar ik werkte me langzaam op naar de middenmoot en stond in agegroupkampioenschappen vaak op het podium.”

In 2017 deed hij mee aan het WK in Rotterdam, waar hij bij de 70-75 categorie als 21ste eindigde. “Ineens was ik niet meer de oudste. Vooral vanuit Amerika en Canada deden veel oudere sporters mee. Dat inspireerde me om in 2019 mee te doen het WK in Lausanne bij de 75-plussers, waar ik als achtste, en derde Europeaan, finishte”, vervolgt Van Raalte die inmiddels weer met zijn vrouw in Volendam woont. “Het was zonder dat ik het wist mijn laatste wedstrijd, want daarna volgde de coronacrisis en in 2020 werd ik aangereden. Ik vind het heel erg jammer dat ik zo moet stoppen. Ik had graag tot mijn tachtigste doorgegaan. Nu ben ik drie keer per week aan het jeu-de-boulen. Daarin ben ik net zo fanatiek als dat ik met triathlon was.”

Foto: Archief Jelle van Raalte

Deel dit artikel


Marcia Jansen

Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.

Nog niet
ingeschreven?

De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.