Veel inwoners van Gendt zullen verbaasd gekeken hebben, toen ze Marloes Vos (28) door de straten van hun dorp zagen fietsen en rennen tijdens de Gendtse Triathlon. Marloes zat tot twee jaar terug nog in een rolstoel en ze had dag en nacht pijn in haar spieren. Het advies ‘Leer ermee leven’, was niet aan haar besteed. In het voorjaar 2016 startte ze haar ‘Road To Be Healthy’.

Met hulp van haar fysiotherapeut en personal trainer volbracht Marloes na drie maanden training haar eerst obstacle run. De volgende grote uitdaging vond plaats in haar geboortedorp: de kwart triathlon in Gendt. “Goede voeding en sport zijn mijn medicatie”, vertelt Marloes. “Ik kijk liever naar de mogelijkheden dan naar de onmogelijkheden en ik daag mijn lichaam en geest graag uit. En zoals op mijn trisuit staat: Time doesn’t count, the finish does.”

Het grootste deel van haar leven zag het er niet naar uit dat Marloes ooit deel zou nemen aan een triathlon. Als kind was paardrijden de enige sport die ze kon doen. “Door een verkeerde stand van knieën en enkels waren andere sporten niet mogelijk. Verder hadden mijn spieren heel veel spanning en waren ze niet sterk genoeg. Ik kon mezelf niet goed dragen en had angst om te bewegen. Alles deed pijn. Op school deed ik dus ook niet mee met gym; te gevaarlijk.”

Marloes werd op haar 14e geopereerd, maar daarna werd het lopen en staan helaas slechter. “Ik had pijn en liep op krukken. Op mijn 22e kwam ik in aanraking met rolstoelbasketbal via de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. Dat heb ik ongeveer 2,5 jaar gedaan. Ik was behoorlijk fanatiek en wilde altijd voor de winst gaan. Die gedrevenheid is soms lastig in een teamsport. Vandaar dat ik later voor een individuele sport heb gekozen. Dan heb je alles zelf in de hand en ben je verantwoordelijk voor het proces en het resultaat.”

Op zoek naar mogelijkheden bezocht Marloes in 2016 de net geopende fysiotherapiepraktijk Wismans in Gendt. “In mei van dat jaar zijn we samen een traject gestart met een paar doelen: meer controle over mijn spieren, minder spanning in mijn spieren en meer kracht. Bij Tjen Lamers die daar destijds personal trainer was, trainde ik twee keer per week. Ik deed een combinatie van cardio, kracht, crossfit en bootcamps; alles afgestemd op mijn lichaam.” Na zes weken fysiotherapie en training kon Marloes voor het eerst weer hardlopen. Na drie maanden deed ze zelfs mee aan een obstacle run in Hoenderloo. “De combinatie van kracht en duur spreekt me aan. Obstakels overwinnen ook.”

“Ik heb bewegen opnieuw moeten leren, want mijn lichaam werkt gewoonweg anders. Mijn spiergeheugen was ook slecht. Als ik mijn rechterarm tijdens een obstacle run moest loslaten, dan wilde mijn linkerarm dat ook doen. Dat is niet handig. Ik moest elke beweging bewust aansturen met mijn hoofd. Zelfs het uit de auto stappen, ging niet vanzelf. Door veel bewegingen te herhalen, herprogrammeer je je lichaam en hersenen. Die gaan weer beter samenwerken.”

Vijf maanden na de start liep ze haar eerste 7 kilometer op de weg tijdens de Zevenheuvelennacht. Marloes volbracht sindsdien diverse obstacle runs en deed met buddies mee aan het EK obstacle run in Biddinghuizen in de open klasse voor mensen met een beperking. “Obstacle run heeft mijn conditie, coördinatie, kracht en spiergeheugen verbeterd.”

In het begin van haar traject heeft Marloes samen met een diëtiste uitgezocht welke voeding haar zou helpen op haar Road To Be Healty. “Ik heb een tijdje koolhydratenarm gegeten, maar doordat ik nu veel train voor de triathlon heb ik toch voldoende koolhydraten nodig. Ik let wel op het soort koolhydraten en laat de geraffineerde producten staan. Ook gebruik ik weinig lactose, suiker, witte rijst, aardappels en brood, maar wel veel groente, fruit, havermout, boekweit en quinoa.”

De essentie is volgens Marloes eigenlijk net als bij de dieren in haar vakgebied: “Weten wanneer je wat eet, weten wat je lichaam op welke momenten nodig heeft voor energie en herstel en weten wat goede combinaties zijn van eiwitten, vetten en koolhydraten. Dat laatste heeft met het fysiologisch proces in ons lichaam te maken, waarbij de aanmaak van insuline en de vetverbranding moeten kloppen.”

Marloes vond in de zomer van 2017 een nieuwe uitdaging. “Ik stond in mijn geboortedorp Gendt vol bewondering te kijken naar de sportende triatleten. Mijn sportmasseur Jordi Braam deed mee en ik was gelijk verkocht: toffe sport, dit ga ik doen! En als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, dan doe ik er alles voor. Ik heb voor de zekerheid een medische check en een inspanningstest gedaan bij sportarts Rob Vesters in Nijmegen. Kan mijn lichaam de belasting van zwemmen, fietsen en lopen aan? Gelukkig kreeg ik groen licht; mijn conditie was goed.”

In november 2017 startte Marloes met de trainingen onder de hoede van haar personal trainer. Ze traint op een oude racefiets van haar sportmasseur. “We zijn ongeveer even lang en het past redelijk. Ik ben op gewone pedalen begonnen, want het in- en uitklikken was te moeilijk. Maar ook dit heb ik onder de knie gekregen.”

Zwemmen was nieuw voor Marloes, vandaar dat ze een clinic van Evert Scheltinga bijwoonde en een paar trainingen volgde. “Maar ik ging te weinig vooruit en raakte gedemotiveerd; ik zal nooit een waterrat worden. Ik ben toen zelf baantjes gaan trekken in het zwembad. Schoolslag, want borstcrawl leren zou voor de triathlon van Gendt te kort dag zijn.”

Marloes heeft het parcours voor de race diverse keren verkend. “Ik loop langs mijn ouderlijk huis, langs mijn vaders huis en vrienden staan aan de kant. Iedereen in het dorp kent me wel. De medaillewinnaars hebben lang moeten wachten op het eremetaal, want ik liep nog voor de bezemwagen.” De finish was een emotioneel moment, met een ontlading waarbij de nodige tranen hoorden. Niet gek ook, na twee intensieve jaren van herontdekking. “Ik hoop dat mijn verhaal mensen stimuleert om hun eigen weg te gaan en te blijven zoeken naar mogelijkheden, hoe erg het ook fysiek of mentaal tegenzit.”

“Je lichaam kan zo veel meer als je het de juiste prikkels geeft. Iets werkt niet? Zoek en probeer iets anders. Niemand heeft de heilige graal, het antwoord ligt ergens in jou. Kijk naar wat je wel kunt en je wordt stap voor stap sterker. Ik ben mezelf wel knettershard tegengekomen hoor, want niet alles lukte en vooral de mentale strijd was zwaar voor me. Ik ben mijn zelfvertrouwen wel eens kwijtgeraakt en had mijn voeding niet altijd onder controle. Dan word je op jezelf teruggeworpen en moet je jezelf weer oprapen. Gelukkig heb ik een innerlijke gedrevenheid en doorzettingsvermogen. Uiteindelijk ben je zelf je grootste tegenstander én supporter.”