Lifestyle

Twaalftwintig afgerond

Leestijd: 4 min

Anderhalf jaar geleden moest Han Poppema het Project Twaalf Twintig – twaalf hele triathlons in twaalf maanden in twaalf provincies – afbreken vanwege Covid-19. In 2021 ging hij in de herkansing en volbracht de 53-jarige gymleraar uit Linschoten alsnog zijn twaalfde triathlon binnen een jaar.

 

Na één lekke band, de eerste van het jaar, zonder blessures en met meer dan 13.000 euro in de pocket voor Stichting Het Gehandicapte Kind kwam er op 12 december een einde aan het ambitieuze project. Poppema begon Twaalf Twintig op 23 januari 2021 in Brabant en sloot zijn tour door Nederland op 12 december af in zijn thuisprovincie Utrecht. De dag begon twee uur vroeger dan normaal. Vanwege de avondlockdown nam Poppema het zekere voor het onzekere en lag hij al om 3 uur ’s ochtends in de singel in Woerden voor een rondje zwemmen van 3,8 kilometer. “Of het nou 3 of 5 uur ’s ochtends is, koud en donker is het toch”, lacht Han. “Ik zou normaal gezien voor 17.00 uur moeten kunnen finishen, maar we hebben het zekere voor het onzekere genomen. Ik wilde in mijn laatste triathlon niet tegen de klok hoeven te racen.”

 

 

 

Foto door: Erik & Jorèn Kroon

Snel afkoelen

Het weer zat niet heel erg mee, maar het had erger gekund in december. “Het was koud, nat en winderig. Typisch Nederlands weer”, vervolgt Poppema. “Het water was flink wat afgekoeld ten opzichte van november en was zo’n 6 á 7 graden. Maar hoe uitdagender de condities zijn, hoe meer ik gemotiveerd raak om door te zetten.” Het fietsonderdeel in de provincie Utrecht, noemt hij het zwaarste van het jaar. “Ik was gekleed op de kou, maar door de regen en het zweet, blijf je altijd klam. Als je dan even te lang stilstaat om iets te eten, dan koel je heel snel af.”

“Al op de fiets wist ik dat de marathon niet makkelijk zou gaan worden”, vervolgt hij. “Vooral in de tweede halve marathon moest ik echt doorbijten. Maar ik werd gelukkig bij de les gehouden door mijn supporters. Ik hoefde natuurlijk ook niet hard te lopen. Finishen en heel blijven, dat was het belangrijkste tijdens dit project. Ik heb gelukkig een sterk lichaam, maar door met de rem er op te sporten, ben ik er zonder blessures doorheen gerold. Ik heb ook de documentaire van de Iron Cowboy gezien die vijftig hele triathlons in vijftig dagen deed, en hoe hij alle signalen van zijn lichaam om te stoppen negeerde. Hoewel ik veel bewondering voor hem heb, wilde ik het op die manier zelf niet.”

 

 

Foto door: Erik & Jorèn Kroon

Hoogtepunten

Poppema heeft aan al zijn twaalf hele triathlons mooie herinneringen, maar wil na enig aandringen wel wat hoogtepunten noemen. “De finish van de achtste hele triathlon in Groningen, waar ik van oorsprong vandaan kom, was bovenop de Martinitoren. Dat was wel heel speciaal. En ook de finish van triathlon nummer 10 was een memorabele. Die was gepland langs de Bonkevaart, waar ook de Elfstedentocht eindigt. Net toen ik aankwam voor mijn laatste honderd meters kwam er een plezierjacht aan en zo kon ik aan boord onder de Elfstedenfinishboog door.”

De finish in Woerden hoort uiteraard ook bij de hoogtepunten. “Ik ben altijd weer blij dat ik over de finish ben, maar wetende dat dit de allerlaatste is, dat het project is geslaagd, dat zorgt zeker voor een extra geluksmoment. Mijn gezin en clubgenoten liepen met me mee en vrienden, collega’s, mijn oude trainer, speaker Wim van den Broek en zelfs de burgemeester stonden me op te wachten bij de finish. Het was heel speciaal.” De burgemeester overhandigde hem ook een cheque ter waarde van 12.500 euro – een bedrag dat inmiddels  is opgelopen tot bijna 14.000 euro. “Voor de start kreeg ik een videoboodschap van de kinderambassadeurs van Stichting Het Gehandicapte Kind om me te bedanken. Dat was echt een kippenvelmoment. Niet dat ik ook maar een seconde aan opgeven heb gedacht, maar door die boodschap weet je weer precies waarom je het doet. Het maakt het al het afzien meer dan waard.”

Finishen en heel blijven, dat was het belangrijkste tijdens dit project. Ik heb gelukkig een sterk lichaam, maar door met de rem er op te sporten, ben ik er zonder blessures doorheen gerold.

Nieuwe plannen

Nu zijn twaalfde triathlon van 2021 er op zit, zul je misschien denken dat Poppema voorlopig even genoeg heeft van het zwemmen, fietsen en lopen. “Ik geloof niet dat mijn lichaam veel onder deze onderneming geleden heeft en ik vind triatlon nog steeds superleuk, anders begin je ook niet aan zoiets. Onlangs bij een borrel met vrienden en sportcollega’s zijn er alweer voorzichtig plannen gemaakt voor volgend jaar, maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik niet over drie weken alweer aan de bak moet.” Het sponsorgeld dat Poppema via Twaalf Twintig heeft opgehaald, wordt gebruikt om racerunners –driewielloopfietsen- aan te schaffen zodat gehandicapte kinderen samen kunnen sporten met valide kinderen. Wil je ook doneren? Het kan nog steeds via geef.nl

 

Foto door: Erik & Jorèn Kroon

 

 

Deel dit artikel


Marcia Jansen

Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.

Nog niet
ingeschreven?

De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.