Het trainen
gaat 'gewoon'
door
De coronacrisis heeft de triathlonkalender volledig overhoop gehaald. Wedstrijden zijn verplaatst of gecanceld en niemand weet of we überhaupt nog wel aan triatlonnen toekomen dit seizoen. Hoe train je zonder concreet wedstrijddoel? Transition vroeg het hen die dag in dag uit met onze sport bezig zijn. In dit tweede deel langeafstandsatleten Els Visser en Evert Scheltinga.
Lees ook: ‘Trainen zonder een concreet doel (1/2)’ met Louis Delahaije, Rachel Klamer en Jetze Plat.
“Toen de coronacrisis uitbrak was ik al een tijdje in Australië om me voor te bereiden op het nieuwe seizoen”, vertelt Els Visser. Haar seizoen zou op 4 april beginnen met de Ironman 70.3 Oceanside. “Ik heb even overwogen om terug te gaan naar Nederland, maar nadat ik met mijn familie had overlegd, heb ik besloten in Australië te blijven. Dit land is zo groot, ik kom normaal al weinig mensen tegen tijdens het trainen en nu bijna helemaal niet. We mogen hier ook nog naar buiten om te bewegen, dus ik denk dat Australië voor nu een van de veiligste plekken is om te zitten.”
“Ik train nog steeds volgens een schema en ga eigenlijk gewoon op dezelfde weg door.”
Els VisserEr is voor de atlete niet zo heel veel veranderd sinds de coronamaatregelen van kracht zijn gegaan. “Het enige is dat ik niet meer in het zwembad kan zwemmen, maar het is hier nu herfst en dat is een van de mooiste perioden van het jaar om te trainen. Het is niet meer zo benauwd warm als in de zomer en met een wetsuit is het nog goed te doen in open water.”
Gemotiveerd
Er is alleen geen concreet doel… Visser: “Natuurlijk zijn de wedstrijden het allerleukst, daar doe je het allemaal voor. Die voldoening valt weg en dat is jammer. Maar ik vind trainen, deze hele lifestyle, superleuk. Tot nu toe heb ik dus geen moeite om mezelf te motiveren. Sterker nog, ik train veel met een goede vriendin samen – zij is de enige die ik regelmatig zie nu er geen groepstrainingen meer zijn – en zij is net als ik heel erg gemotiveerd. We maken er samen het beste van. Ik train nog steeds volgens een schema en ga eigenlijk gewoon op dezelfde weg door. Als er weer een wedstrijd aan zit te komen, hopelijk aan het einde van het seizoen, ben ik er zeker klaar voor.”
Zorgen gemaakt
Ook Evert Scheltinga zat in het buitenland op het moment dat de coronacrisis uitbrak, op zijn vertrouwde plek in Zuid-Afrika. “Ik was al sinds 1 oktober in Stellenbosch om me voor te bereiden op het nieuwe seizoen. De eerste wedstrijd stond voor de deur, de Ironman in Port Elizabeth, toen in Zuid-Afrika ook de eerste coronagevallen bekend werden. Het werd steeds meer onzeker of de wedstrijd wel door zou gaan. Toen het nieuws uiteindelijk kwam, had ik me daar al zoveel zorgen over gemaakt dat het me niet eens meer zo heel erg frustreerde.”
Het werd volgens Scheltinga toen ook wel duidelijk dat in Zuid-Afrika blijven tot eind april, zoals gepland, geen optie was. “We probeerden terugvluchten te boeken, maar die werden gecanceld en inmiddels was er een algemene lockdown afgekondigd, waarbij je alleen beperkt naar buiten mag voor boodschappen. Gelukkig hadden we een klein zwembad bij het appartement waar ik met elastieken heb kunnen trainen. Ook had ik een fietstrainer, zodat ik wel kon fietsen. Alleen het lopen was lastig. Ik heb wel wat rondjes om het huis gelopen, maar dat stelde niet zo heel veel voor.”
“Ik heb een paar maanden extra gekregen om me voor te bereiden op de volgende wedstrijd. Deze periode is dan ook heel geschikt om eens wat nieuwe dingen uit te proberen.”
Evert Scheltinga“Gelukkig zijn we na twee weken uiteindelijk met een repatriëringsvlucht terug naar Nederland gevlogen. Eenmaal thuis hebben we mijn trainingsschema helemaal omgegooid. Ik was in vorm, zelfs al helemaal getaperd voor mijn eerste race en nu heb ik het gevoel dat het weer winter is. Ik heb een paar maanden extra gekregen om me voor te bereiden op de volgende wedstrijd. Deze periode is dan ook heel geschikt om eens wat nieuwe dingen uit te proberen.”
Hoop op Almere
Samen met zijn trainer heeft Scheltinga besloten om de polarized trainingmethode eens een tijdje te volgen. “De rustige trainingen zijn echt rustig, afgewisseld met korte harde trainingen. Je traint als het ware minder in het grijze gebied daar tussenin. Ik wil eens kijken hoe mijn lichaam daar op reageert en door iets nieuws te doen, blijf ik ook gemotiveerd. Ik hoop dat het WK in Almere aan het einde van het seizoen doorgaat. Dat is nog redelijk ver weg. Daar wil ik in eigen land iets moois laten zien.”
Marcia Jansen
Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel