Hij is misschien wel de meest actieve triatleet op Instagram en Facebook: Donald Hillebregt. Wie hem vraagt naar het hoogtepunt van het afgelopen triathlonseizoen, hoeft niet lang op antwoord te wachten. De mooiste herinnering heeft hij aan het veroveren van de Nederlandse titel op het NK sprint, waar hij onder andere Marco van der Stel versloeg. Hij greep het moment direct na de finish aan om zijn ambities voor Tokio wat extra kracht bij te zetten.

Hoe ziet jouw ‘Road to Tokio’ er uit?

“Op de sprintafstand en de olympische afstand heb ik nog niet het niveau om me te kwalificeren voor Tokio, daar ben ik eerlijk in. Het internationale niveau is momenteel extreem hoog. Maar ik ben me nog steeds aan het doorontwikkelen. Met ook nog een goed trainingsblok komende winter, kan ik volgend seizoen dichter bij dat niveau komen. Ik blijf dat ambiëren. Voor de teamrelay zie ik echter serieuze kansen. Atleten die deel uitmaken van een teamrelay moeten allemaal per mei 2020 bij de eerste 140 atleten op de olympische kwalificatieranking staan. Mijn doel voor dit seizoen was zo goed mogelijk scoren in de World Cups – dat wil zeggen top 20 – om in ieder geval in die top 140 te komen en blijven.”

Ben je daarin ook geslaagd?

“Mijn beste prestatie dit jaar was 23e in Karlovy Vary in Tsjechië, dus dat is niet goed genoeg. Het moet beter. Momenteel sta ik net buiten de top 140, maar ik vertrek volgende week naar Korea en Japan voor de laatste World Cup-wedstrijden van het seizoen. Het ligt aan mijn prestaties daar (de twaalf beste resultaten tellen mee voor de ranking) of ik ook nog naar Afrika ga voor twee Africa Cup-wedstrijden. Daarna volgt in ieder geval een lang trainingsblok. Vervolgens zal ik het nieuwe seizoen starten in World Cup-wedstrijden in Australië en Nieuw-Zeeland of in Amerika en Brazilië.”

Je maakt geen deel uit van de Nederlandse selectie, maar toch reis je de hele wereld over – je was dit jaar al in China, Australië en Zuid-Afrika – om te starten in World Cups. Hoe doe je dat?

“Ik heb een aantal fijne sponsors, maar helaas is dat niet genoeg om mijn reizen naar het buitenland te bekostigen. Gelukkig zijn mijn ouders bereid om bij te springen, zodat ik mijn droom kan leven. Ik sta niet hoog genoeg op de ITU-ranglijst dat ik zomaar in iedere World Cup kan starten, dus moet ik mijn wedstrijden tactisch kiezen. Soms start ik in wedstrijden dicht bij huis die sterk bezet zet zijn, maar vaak reis ik ook wat verder voor minder sterk bezette races.”

Hoe combineer je je studie Fiscale Economie aan de universiteit in Maastricht eigenlijk met al dat sporten en reizen?

“Toen ik in 2013 met mijn studie begon, wist ik al dat een fulltime studie en dertig uur trainen per week moeilijk zou gaan worden. Ik heb dan ook de dubbele tijd uitgetrokken voor mijn studie en hoopte afgelopen zomer klaar tezijn. Dat is niet helemaal gelukt. Er is ongepland nog een jaar bij gekomen. Een jaar waarin ik geen lessen volg, maar alleen toetsen moet doen, dus is er meer tijd om te trainen. Wat ik precies na mijn studie ga doen, weet ik niet. Het hangt er helemaal vanaf denk ik of ik me voor de Olympische Spelen plaats. Het liefst wil ik daarna als professional verder.”

Stel dat het je niet lukt om je te kwalificeren voor Tokio, wat dan?

“Dan wordt Parijs het volgende doel. Ik ben nu 26 en mijn gouden jaren moeten nog komen. Ik ben nog volop in ontwikkeling. Ik ben ervan overtuigd dat ik ook op de sprintafstand en de olympische afstand nog flinke stappen kan maken. Maar eerst ga ik er alles aan doen om me te plaatsen voor Tokio. Daarna zien we wel verder.”