Na een lange voorbereiding het (voor sommige koude) water in en optimaal presteren. Zo dachten de ongeveer 500 triatleten die hard getraind hadden voor deze 1/8^e triathlon. Na even rondgekeken te hebben, krijg ik de mogelijkheid om Jan-Jouke Mulder te interviewen. Hij heeft het er druk mee, zo ook in de voorbereiding richting de wedstrijddag. “Het is altijd een uitdaging om voldoende vrijwilligers te vinden. Men wil zich niet zo graag vastleggen. Ook niet per se voor een hele dag. Eigenlijk wil je als organisatie drie maanden van tevoren weten: ik heb er 100, dat komt goed.”

Helaas blijkt het in de praktijk regelmatig anders, verklaart Mulder. “Vaak is het een week van tevoren dat mensen zich een keer aanmelden, onder het mom ‘oh ja, ik heb wel tijd’. Dat is natuurlijk hartstikke fijn, maar dat weten we liever eerder. Het is dan ook altijd wel een beetje stressen om te zorgen dat we weten dat we bijna 100 vrijwilligers hebben die op het loopparcours staan en bijvoorbeeld het aantal deelnemers bij het zwembad tellen. Die moeten allemaal geïnstrueerd worden. Hoe eerder je dat afgerond kan hebben, hoe makkelijker het is als organisatie.”

“Maar uiteindelijk komt het altijd weer goed. Daar zijn we heel dankbaar voor. We hebben nu meer dan genoeg vrijwilligers. Dat is hartstikke mooi, want dan kunnen we ook een beetje rouleren. En er is ook genoeg pauze tussendoor.”

Gelukkig is er een grote groep vrijwilligers die er al een aantal keer bij is geweest. “Het is heel fijn om te hebben, daar kan je ook op varen. Maar het is natuurlijk wel zaak om ervoor te zorgen dat die kennis ook weer naar een volgende generatie voortvloeit. Op een gegeven moment hebben sommige vrijwilligers ook wel behoefte om bij een ander onderdeel te helpen, als ze al een paar keer op een bepaalde plek hebben gestaan. Dan kijken we dus of er iemand beschikbaar is voor een andere taak.”

Over de andere indeling ten opzichte van voorgaande jaren is Mulder duidelijk. “Het is voor ons als organisatie wel heel fijn om gewoon 4, 5 of 6 van die divisiecategorieën te hebben. Dan weet je: er komt 500 man, dan heb je dat in ieder geval alvast binnen. Anders moet je 500 atleten met andere promotiemiddelen proberen binnen te halen. Dan krijg je ook een heel ander publiek. Op deze manier heb je in ieder geval een gegarandeerde deelname.”

Er werd onderling goed samengewerkt en teruggekeken naar de vorige editie. Uiteindelijk is redelijk hetzelfde draaiboek gebruikt als tijdens de vorige editie, al werden de data geupdate. “Een echt draaiboek hebben we niet. Het zou wel goed zijn, maar ja: dat kost weer werk en het is al zo druk.”

“Het was fijn om weer echt naar een evenement toe te kunnen werken. Ook in de jaren dat we geen wedstrijd organiseerden waren we toch bezig met plannen en denken. Bij het eerste coronajaar stond de boel al voor 80% op de rails toen we moesten afblazen. Vorig jaar hadden we eerder door dat het niet ging lukken want het geld was er niet. Toch ben je er mee bezig. Dus het is heel erg fijn dit jaar een sluitstuk te hebben,” blikt Jan-Jouke terug.

“Ik heb me in het voortraject wel een paar keer afgevraagd waar ik aan begonnen ben. En ik heb ook al een keer gezegd dat ik er klaar mee ben, maar uiteindelijk heb je dan toch zo’n mooie dag met een zonnetje.”

Ondertussen passeren er twee triatleten die Mulder kennen en begroeten hem met een grote glimlach. “En dat er een paar mensen langskomen en dankbaar zijn, daar doe je het voor.”

“Na de wedstrijd ben ik weer aan het vloeken en te tieren, dan moeten de blauwe matten uit de wisselzone weer terug naar de opslag. Tegelijkertijd brengt het ook heel veel mooie dingen met zich mee. Het positieve gevoel, de samenhorigheid én de blije gezichten van triatleten blijven we koesteren!”