Lees ook ‘Trainen zonder een concreet doel’ deel 1 met Louis Delahaije, Rachel Klamer en Jetze Plat en deel 2 met Els Visser en Evert Scheltinga.

Voor het eerst sinds weken trokken Jorik van Egdom en Margret IJdema vorige week weer baantjes in het zwembad. Het kabinet maakte voor topsporters die in voorbereiding zijn op de Olympische en Paralympische Spelen een uitzondering. En hopelijk kunnen alle andere (top)triatleten op termijn ook weer de zwemtrainingen hervatten nu de binnenzwembaden weer open mogen.

Sommige dingen veranderen nooit. Na weken noodgedwongen in het buitenwater te hebben gezwommen, stond Jorik van Egdom die eerste keer toch te treuzelen op de zwembadrand. “Het er in duiken blijft lastig”, lacht hij. “Maar toen ik er eenmaal in lag, was het heerlijk. Zwemmen in een zwembad vind ik veel fijner dan in buitenwater. Het water is helder en het is makkelijker om op je techniek te focussen. Ik had eindelijk weer het gevoel dat ik serieus aan het trainen was, in plaats van onderhouden.”

Van Egdom hoopte zich dit voorjaar met Rachel Klamer, Maya Kingma en Marco van der Stel te kwalificeren voor Tokio. Nu laat zijn olympische debuut een jaar langer op zich wachten. “Als het in 2021 wél door kan gaan, want dat moeten we nog maar zien”, vervolgt hij. Ondanks het wegvallen van de wedstrijden, heeft Van Egdom geen moeite om zich te motiveren. “Ik train om mezelf te verbeteren, dus dat gaat gewoon door. Ik zie deze periode als een kans om te werken aan mijn zwakke punten. Normaal ben ik in deze periode veel aan het reizen, nu heb ik meer tijd om te trainen én om te rusten.”

De triatleet uit Veenendaal zat de afgelopen weken veel op de fiets. “Ik heb een trainingsmaatje met wie ik veel fiets en we hebben samen heel veel schik. Ik volg nog steeds een serieus trainingsschema, maar het is allemaal iets losser nu er geen wedstrijden op het programma staan. Eigenlijk ben ik in deze periode terug naar de basis gegaan. Ik ben ooit gaan sporten omdat ik het leuk vind en plezier is nog steeds belangrijk voor mij. Ik denk dan ook dat we na deze periode een verschil gaan zien tussen atleten die vooral van wedstrijd naar wedstrijd leven en diegenen die het gewoon heel leuk vinden om te trainen.”

Margret IJdema is één van de weinige atleten die dit seizoen al in actie kwam in een triathlon. De rolstoelatlete uit Heerhugowaard kwalificeerde zich eind februari in Australië zo goed als zeker voor de Paralympische Spelen in Tokio. Ook zij moet een jaar langer wachten op haar debuut, maar daar maakt ze zich niet zo druk over. “Ik doe nog niet zo heel lang aan triathlon. Het EK in 2017 waar ik als vierde eindigde, was mijn eerste grote wedstrijd en ik denk eigenlijk dat ik alleen nog maar beter word. Ik ben nog zo groen dat ik op alle drie de onderdelen nog veel kan verbeteren.”

Naast het handbiken in de polders rond Heerhugowaard en thuis op de tacx, besteedt IJdema veel aandacht aan het wheelen. “Zwemmen en fietsen deed ik al voordat ik met triathlon begon, maar wheelen is nieuw voor mij. Het is voor mij het lastigste onderdeel. Ik zit niet echt lekker in mijn stoel en ben nu aan het bekijken of ik in een andere houding mijn kracht beter over kan brengen. Dus ook wat dat betreft vind ik het niet erg dat ik een jaar extra heb gekregen om de puntjes op de i te zetten.”