Van den Broek begon met het speakeren nadat hij zelf halverwege de jaren tachtig in de triathlon van Steenbergen aan de finishlijn werd verwelkomd als ‘Walter van Broekhoven’. Met de vermaarde wielerspeakers Cees Maas en Chris Delbressine in zijn achterhoofd, meende Van den Broek dat dat toch beter moest kunnen. Dat was het begin van een 34 jaar lange carrière achter de microfoon: van dorpstriathlons tot EK’s en WK’s en het becommentariëren van de Olympische Spelen aan toe – nou ja, bijna dan – Van den Broek deed het allemaal.

Het missen van de allereerste olympische triathlon in Sydney in september 2000 leverde wel een leuke anekdote op, die op verjaardagen van zijn dochter Silke regelmatig gedeeld wordt. Van den Broek was uitgenodigd om met het team van Eurosport af te reizen naar Australië, maar omdat zijn vrouw hoogzwanger was, zat hij samen met Ruud in een stoffige studio in Nederhorst ten Berg klaar om de wedstrijd van commentaar te voorzien.

De mannenrace zou om 1 uur ’s nachts beginnen, maar om half 1 kwam er een telefoontje uit West-Brabant. De weeën waren begonnen en of Wim zo snel mogelijk naar huis wilde komen. “Ik reed als een speer naar huis. Om half vier ‘s nachts, drie minuten nadat Rob Barel was gefinisht, werd Silke geboren”, lacht Wim. “Een collega van de BNDeStem, de krant waar ik als regioverslaggever voor werk, schreef een dag later met grote letters in de krant: ‘Baren na Barel’. Silke is inmiddels 22 en deed in Holten ook mee aan mijn afscheidswedstrijd.”

Wim is een man van feiten en lijstjes en weet over vrijwel iedere atleet wel wat te vertellen. Na jarenlang triathlons van zijn vakkundig commentaar te hebben voorzien, kwam tijdens de coronapandemie de ommekeer. “Er was ineens tijd voor andere dingen”, legt hij uit. “Voor muziek en cultuur en voor fietsritjes met mijn vrouw. Vakanties waren ineens eenvoudig te plannen. Met het groeiende aantal wedstrijden in augustus, werd dat steeds vaker een gecompliceerde puzzel. En zoals ik al zei, ik was vrijwel ieder weekend op pad en het reizen begon me tegen te staan.”

Eenmaal op de plek van bestemming, was hij overigens wel weer helemaal in zijn element. “Het was altijd weer genieten: van de sport, van de spanning, van de mensen. Het is echt een voorrecht dat ik dit zoveel jaren heb kunnen doen. Ik heb veel bijzondere momenten mogen mee maken. Van de beginjaren van de Holland Triathlon in Almere met de enorme tribunes in Almere-Stad, de legendarische misteditie in 1992 waar de start door de mist vier uur werd uitgesteld en het EK in Stein in 1988 waar het publiek in de beklimmingen rijen dik stond, tot het WK in Rotterdam in 2017, waar alle triathlontoppers, heden en toekomst, bij elkaar kwamen. Het zijn er teveel om op te noemen.”

Foto door: Sonja Jaarsveld

Dat atleten Wim waarderen, bleek nog maar eens tijdens zijn afscheidswedstrijd in Holten. “We hadden al wel eens eerder een reünierace proberen te organiseren, maar daar was weinig animo voor, dus ik had eerlijk gezegd geen hoge verwachtingen”, lacht hij. Maar de triathlongemeenschap stelde niet teleur begin juli in Holten. Het werd voor de 57-jarige Van den Broek na zijn trouwdag en de geboorte van zijn drie kinderen, Sem, Silke en Olivier, de vijfde mooiste dag van zijn leven.

Er moest zelfs een extra ‘Wim van den Broek-serie’ aan het programma toegevoegd worden, om alle atleten startgelegenheid te bieden. Oud-atleten als Jan van der Marel, Pim van den Bosch, Jos Everts, Frank Heldoorn, Rik van Trigt, Mirjam Weerd, Ingrid van Lubek, Lucienne Groenendijk, Marijke Zeekant en Cora Vlot trokken voor de gelegenheid (weer) een triathlonpakje aan. Terwijl ook de huidige lichting toppers met Jorik van Egdom, Niek Heldoorn, Menno Koolhaas, Jetze Plat en Milan Brons acte de présence gaven. “Het was fantastisch, zoveel atleten die de moeite hadden genomen om naar Holten te komen. Iedereen die ik lief heb, was erbij. Echt, als ik er aan terugdenk krijg ik weer kippenvel.”

In het rijtje hoogtepunten, mag uiteraard ook de triathlon in Oud-Gastel niet ontbreken. “Mijn eigenste triathlon waar ik al 37 jaar bij betrokken ben, dat is buitencategorie natuurlijk. Ik speaker er overigens altijd heel matig tot slecht. Dat komt doordat je de dagen vooraf flink aan het sjouwen bent en op de dag zelf op allerlei organisatorische details let, waardoor je niet onbevangen achter de microfoon staat. Maar meestal groei ik in zo’n dag en eindigt het toch in het meest warme bad dat ik me maar voor kan stellen.”

En het bloed kruipt waar het niet gaan kan. In Oud-Gastel blijft Van den Broek speakeren. Wie er bij wil zijn, de inschrijving is sinds 1 januari geopend.