Het is begin maart als we Omar (25) en Milan (24) Brons spreken in hun woonplaats Almere. De broers zijn amper een dag terug van hun trainingskamp in Calpe, een kustplaats in Zuid-Spanje die vooral bekendheid geniet onder wielrenners. In april gaan de mannen er weer heen om te trainen. En dat terwijl Milan een maand eerder nog in Dubai zat vanwege de Ironman 70.3, waar hij na een lange periode van blessureleed uiteindelijk als vijftiende finishte en Omar een paar dagen later verder traint op Gran Canaria. Het zegt veel over het leven dat de broers momenteel leiden.

Dankzij hun aansluiting bij het nieuwe team iQsquare hebben Omar en Milan de mogelijkheid om fulltime triatleet te zijn. “Dat is heel fijn”, vertelt Omar, die tot voor kort drie dagen per week werkte, terwijl zijn broer – voorheen lid van Team4Talent – het sporten combineerde met drie dagen school en een dag werken. “Dat is heel intensief en mentaal best zwaar. Je boekt wel vooruitgang, maar toch minder dan wanneer je zeven dagen per week met de sport bezig kan zijn.” De kans die hun nieuwe team bood, hebben ze dan ook met beide handen aangegrepen. En ook al moet het team, met onder meer Jorik van Egdom, nog vorm krijgen, het biedt Omar en Milan alle ruimte om zich volledig op hun doel te focussen. “Wij komen namens het team uit op de langere afstanden. Dat zijn nu nog halve ironmans, maar langzaam willen we ons richten op de hele afstand. We zijn nog relatief jong en hopen verder door te dringen tot de wereldtop. Met Hawaii als ultiem doel.”

Een grootse droom die klein begon. Triathlon was bijna vanzelfsprekend voor de broers. “Onze vader fietste al veel”, vertelt Omar. “En daarbij zijn we opgegroeid in Almere waar de triathlonwedstrijd natuurlijk enorm leeft.” Milan vervolgt: “Als jongens van vijf en zes jaar stonden we al langs de kant te kijken. De grootsheid van zo’n triathlon fascineerde ons, het had iets heroïsch.” Omdat Milan in die tijd kampte met bronchitis moedigde hun moeder trainen in de buitenlucht aan. Tennis, judo, van alles werd geprobeerd, maar uiteindelijk is het bij triathlon gebleven. “Dat werd steeds serieuzer”, vertelt Milan. “We sloten ons aan bij de triathlonvereniging, begonnen met wedstrijdjes in de omgeving en gingen uiteindelijk alle jeugdwedstrijden in Nederland af.” Omar: “Van de groep atleten met wie we in die tijd trainden en raceten, zijn er nog maar enkelen actief in de sport. Sommigen zijn best jaloers dat wij dit allebei nog doen.”

De keuze voor de langere afstanden pakte vanaf moment één goed uit. Het avontuur begon in 2015 met het NK halve triathlon in Klazienaveen. De broers herinneren het zich goed: “Die deden we zonder specifiek getraind te hebben, pas de avond voor de race besloten we te starten. Voor de lol eigenlijk, want we wisten dat we met lopen zouden uitstappen.” Na het fietsen zaten de mannen echter nog steeds voor in de race en dat was ook bondscoach Rik van Trigt niet ontgaan. “Zo deden we een aantal weken later met een licentie van de bond mee aan de Ironman 70.3 in Turkije, tussen de profs. De grootsheid van zo’n wedstrijd vonden we een enorme beleving. Dat is zo goed bevallen dat we gelijk plannen hebben gemaakt voor het jaar erop.”

Inmiddels hebben ze allebei al zo’n twintig halve triathlons volbracht en zit er een stijgende lijn in de prestaties. Het heeft tot nu toe geresulteerd in onder meer een tiende plaats voor Milan in Barcelona en een achtste plaats voor Omar in Vichy. “De uitdaging is nu om aansluiting te vinden bij de top van de top”, vertelt Omar. “We hebben nog een paar jaar om daar naar toe te groeien.” Milan: “Er zijn veel factoren van invloed op wedstrijden over de lange afstand. Neem alleen al je voeding, materiaal en het mentale aspect. Ik heb nog geen perfecte race gehad. Dat is het leuke aan triathlon, het is een soort reis. Van fouten moet je leren en het is zaak steeds weer opnieuw dingen te proberen. De kunst is om uiteindelijk de puzzel goed te leggen.”

Inmiddels staat een nieuw wedstrijdseizoen voor de deur met op de kalender bij de broers Brons in ieder geval de Ironmans 70.3 van Marbella (27 april) en Barcelona (19 mei) en het NK middenafstand in Klazienaveen (14 juli). “Ook dit doen we samen, zoals we eigenlijk altijd alles samen gedaan hebben”, vertelt Omar. “Onze ruzies zijn op één hand te tellen en als Milan voor mij eindigt, heb ik daar ook totaal geen moeite mee. Dat was vroeger al zo. Ik was ouder en won meestal, maar toen Milan een keer sneller was, maakte mij dat alleen maar megatrots.” Ook Milan gunt zijn broer de winst. “Je weet immers ook wat hij er allemaal voor doet. Ik heb er geen moeite mee als ik word verslagen door hem of wie dan ook, als het maar op een eerlijke manier gebeurt.”

Winst of geen winst, het gaat om de inzet, vinden ze in huize Brons. En dat is precies waar de broers elkaar om bewonderen. Omar: “Milan is van 1 januari tot 31 december gefocust. Afgelopen jaar was hij langere periode geblesseerd, maar toonde ook toen ontzettend veel doorzettingsvermogen. Oogkleppen op en gaan! Dat vind ik heel knap.” Andersom heeft Milan veel respect voor Omars talent en meer eigenzinnige aanpak. “Ondanks dat hij altijd wel een keer een dipje heeft, is hij ook zo weer op niveau. Daarbij heeft hij ontzettend veel lef en is hij goed in dingen regelen. Daar profiteren we allebei van.”