Na de euforie van Almere verlegde Scheltinga de focus alweer snel naar andere wedstrijden. In november reisde hij naar Zuid-Afrika, waar hij traditiegetrouw overwintert, om in november aan de uitgestelde Ironman in Port Elizabeth mee te doen. Die race verliep minder succesvol. Na 120 kilometer brak zijn zadel af en reed hij de resterende 60 kilometer staand op de pedalen. “Ik wilde eigenlijk opgeven, maar wilde eerst mijn zadel zoeken. Toen ik het zadel niet kon vinden en ik toch alweer een aardig eind op de weg terug was, besloot ik om maar door te rijden”, lacht hij.

Scheltinga wist ondanks zijn verzuurde bovenbeenspieren toch nog een redelijke marathon neer te zetten. “Michiel de Wilde was me op de fiets gepasseerd en liep twintig minuten voor me. Hij werd mijn richtpunt en mijn marathon was goed genoeg om hem te kunnen achterhalen.” Achteraf kijkt hij terug op een mooie ervaring. “Ik ben er wel trots op dat ik door ben gegaan en ik kreeg na afloop ook hele leuke reacties”, blikt hij terug. “Het is een wedstrijd die ik niet zo snel zal vergeten.”

Vier maanden later stond hij weer aan de start in Port Elizabeth. “Ik had goed getraind in Zuid-Afrika, had met het zwemmen weer een stap gemaakt en had er echt zin in. Ik kwam als eerste uit het water, maar het was heel koud en regenachtig die dag en ik liep tegen een ouderwetse hongerklop aan. Na 120 kilometer fietsen stond ik volledig geparkeerd. Ik was echt helemaal leeg en kon gewoon niet verder.” Kort voordat hij weer naar Nederland zou reizen voor de seizoensstart in Europa, kwam hij in Zuid-Afrika ten val en kneusde daarbij zijn ribben. “Het was de bedoeling dat ik net als vorig jaar, toen ik als vijfde eindigde, aan de Ironman Lanzarote mee zou doen, maar ik was niet op tijd hersteld.” 

Zijn volgende doel is de Ironman Vitoria-Gasteiz  op 10 juli. Ook doet hij dit jaar weer mee in Almere. Zonder dat record na te streven dit keer. “Het is lastig dat die drijfveer er niet meer is, maar tegelijkertijd is het ook relaxt. Ik hoef nu geen snelle wedstrijden uit te zoeken en te hopen op de juiste omstandigheden en tegenstanders. Ik kan me nu op mezelf focussen en wedstrijden doen die ik leuk vind. Ik kan heel erg genieten van racen op mooie locaties, maar toch staat Almere ook weer op het programma. Het is een thuiswedstrijd en de sfeer is uniek. Dat wil ik niet missen.