De in Groningen woonachtige agegrouper kijkt met een goed gevoel terug op een bijzonder 2022. Hij is trots op zijn behaalde prestaties van vorig jaar. ”Het is heel erg bijzonder voor me omdat ik mezelf een uitdagend doel had gesteld en die ook heb bereikt. Tot de eeuwwisseling kwam ik veel uit op de standaard afstand maar vanwege mijn werk had ik jarenlang geen triathlons meer gedaan. Voor de ‘pauze’ was ik er nog lang niet zo professioneel mee bezig als tegenwoordig.’’

Ondanks dat hij al twintig jaar niet meer deelnam aan een wedstrijd verdween zijn passie voor de triathlonsport niet. Hij bleef lid van GVAV Groningen, genoot van alle verhalen en nadat hij het rustiger kreeg met zijn werk als ondernemer was het tijd om nieuwe sportieve doelen te stellen.

In 2016 verkocht Rob zijn bedrijf, hij bleef wel werken maar hij kreeg ook meer tijd om te sporten. De voorbereiding voor een triathlon was voor zijn gevoel nog een brug te ver. Fietsen was altijd al zijn sterkste onderdeel en hij besloot deel te nemen aan Den Store Styrkeproven. De fietstocht van Trondheim naar Oslo was ‘de grote krachtproef’ aangezien hij 543km non-stop moest fietsen.

Foto ter illustratie | Foto door: Velocio / Kåre Dehlie Thorstad

Zijn omgeving keek er stilzwijgend naar. Er was wel onbegrip, en af en toe sijpelde er een opmerking door zoals “Wanneer gaat Rob eens stoppen?” en “Heeft Rob moeite met het ouder worden?”. Hij had er inderdaad lichtelijk moeite mee en hij zag het zelf alsof zijn sportgedrag confronterend was voor anderen. Hij had geregeld het gevoel ‘was ik hier maar nooit aan begonnen’. Zijn doel was om te finishen en hij finishte; binnen 24 uur. Dat ‘gekkenwerk’ werd beloond door een groot en lang aanhoudend voldaan gevoel.

”Ik had als doel om in 2022 zowel in Almere en Bilbao goed te finishen. De zwemtrainingen gingen in het begin moeizaam met voortdurende spierkrampen in de bovenarmen en de kuiten. De fietstrainingen verliepen voorspoediger al raakte ik een maand voor de wedstrijd in Bilbao oververmoeid. De trainingen gingen goed maar ik had te weinig hersteltijd. In overleg met trainer Jacob werd een training overgeslagen maar het was regelmatig afzien. Nadat ik mijn ademhaling tijdens het zwemmen steeds beter onder controle kreeg, had ik het gevoel dat het zou lukken.’’

Henk-Jan Dolsma, zijn coach tijdens Trondheim – Oslo, maakte zijn drink- en voedingsschema en voordat het EK begon finishte hij net binnen de limiettijd bij een zwemtest en leerde hij de vele triathlonregels. Tevens moest hij op basis van het antidopingbeleid de medicatie voor zijn bloeddruk veranderen. Samen met partner Maria reed hij naar Bilbao en een verkenning van het parcours bleek in een overvol Bilbao nauwelijks mogelijk waardoor hij met de auto het fietsparcours verkende. Bij de online briefing noemde de organisatie het fietsparcours, met drie beklimmingen, veel drempels en niet al te beste wegen, ‘hilly and technical’.

”Ja, het was niet echt mijn parcours en naast het overvolle centrum was vooraf zwemmen in de rivier ook niet mogelijk. De waterstand was erg laag en de groene aanslag op de zijkanten van de kades was goed zichtbaar. Ik had er desondanks heel erg veel zin in en keek uit naar de wedstrijd.’’

Op de regenachtige wedstrijddag begon om 15:20 uur de rolling start voor de AG 70+ deelnemers. Naast Rob deden er drie Engelsen, een Fransman en een Italiaan mee. Rob dacht aan de woorden van Jan van der Sleet: “De eerste 200 meter ga je hard in de zwemrace. Daarna zijn rustige en technisch goede slagen belangrijk.’’ Rob focuste zich op zijn ademhaling en startte met 950m heen en terugzwemmen.

Rob verbleef na de race nog drie weken in Spanje met zijn vrouw Maria. Tijdens de vakantie prees hij zich vaak gelukkig met alle ondersteuning die hij kreeg van haar en alle andere bevlogen mensen. 

”Veel clichés zijn waar; je doet en je laat er veel voor. En je doet het nooit alleen, zonder trainers Jacob en Henk-Jan en initiator Jan van der Sleet plus vele andere belangstellenden en meedenkers was ik nooit zover gekomen! En altijd weer die vraag… Waarom haal je je al dat gedoe op de hals? Er zijn 100 antwoorden maar geen enkel antwoord voldoet. Het was mooi en zwaar. Soms heel mooi en heel zwaar. Niet de race zelf, ik had er immers goed voor getraind. Alles er omheen maakte het zwaar. Voor mijn gevoel had ik iets te bewijzen maar wat nog belangrijker was; ik voelde mij er heel goed en vitaal bij! Ik wil mijn tijd niet invullen met kopjes theedrinken. En één van die 100 antwoorden waarom ik deelneem aan een EK Triathlon? Dit is de mooiste, die ik kreeg toegestuurd en kan beamen: ‘A man needs a moment of glory’! In mijn voorbereiding naar het EK was ik niet altijd de makkelijkste voor mijn partner, ik ben haar er dan ook eeuwig dankbaar voor hoe ze mij altijd steunt. Zonder haar was het me nooit gelukt.’’

Door een bilblessure was het hardlopen de afgelopen maanden lastig. Deelname aan het NK Triathlon 2023 middenafstand op 4 juni in Nieuwkoop was daardoor niet mogelijk.  Tegenwoordig traint Rob nog steeds minimaal zes dagen per week. Hij wil op 27 augustus de eer weer hooghouden voor Nederland op het EK Triathlon Aquabike middenafstand in het Belgische Menen en in september deelnemen aan de lange afstand Aquabike in Almere. Hij kijkt ernaar uit.

”Ik zou heel graag goud willen halen maar ik weet ook dat er in Menen twee wereldkampioenen meedoen. Dan weet ik wat ik werkelijk waard ben. Ik ga voor het beste resultaat. Gisteren heb ik mijn eerste 4km goed gezwommen. Ik krijg nu het vertrouwen dat ik ook in Almere goed kan presteren. Dat ik nog bijna iedere dag kan sporten is heerlijk en ik ben er vooral dankbaar voor! Ik hoop nog lang op deze manier door te mogen gaan’’, sluit Rob af.