Morsink gaat
voor goud
Parijs is deze zomer de ‘place to be’ voor de beste triatleten ter wereld op de korte afstand. In aanloop naar de Olympische & Paralympische Spelen spraken we met onze deelnemers over de weg naar Parijs, hun dromen en doelen. Vandaag: Maurits Morsink
Maurits Morsink kreeg in 2019, een jaar voor de geplande Spelen in Tokio, te horen dat de PTS2-klasse waarin hij uitkomt niet vertegenwoordigd zou worden in Tokio. Hij liet zich er niet door uit het veld slaan. Vijf jaar later is Morsink er wel bij en is hij bij zijn debuut favoriet voor een medaille.
Het bericht dat een streep zette door de Paralympische Spelen voor PTS2-atleten, kwam als een schok voor Morsink en zijn concurrenten. “De teleurstelling was groot, maar ik heb de knop toch ook wel weer snel om kunnen zetten”, vertelt hij. “Triathlon is belangrijk, maar ik heb altijd andere dingen naast de sport gedaan. Als alles om triathlon draait in je leven, dan val je in een groot gat. Dat had ik gelukkig niet.”
Vlak na Tokio werd de beslissing van het IOC om het aantal klassen op de Spelen terug te brengen, weer teruggeschroefd. “Dat was ook weer een verrassing. In Nederland is het de trend om strengere eisen te stellen aan deelnemers, het gaat meer richting een topsportbenadering terwijl in andere landen meedoen vaak belangrijker is dan winnen. Maar juist doordat een klasse paralympisch is, gaat het niveau weer omhoog. Dat kun je goed merken. Je moet echt wel een hoog niveau hebben om je te kunnen plaatsen voor de Spelen.”
Slaap is ook training
In 2019 ging Morsink weer fulltime aan de slag bij Rotterdam Sportsupport waar hij als juridisch adviseur en procesbegeleider verenigingen ondersteunt. Nadat twee jaar later bekend werd dat zijn klasse weer aan het paralympische programma was toegevoegd, liet hij niet meteen alles vallen om zich voor te bereiden op Parijs. “Ik had andere prioriteiten. Triathlon was weer een hobby geworden en ik was dus fulltime aan het werk. Toch leek het me wel tof als ik mee zou kunnen doen in Parijs, dus besloot ik, zonder grote verwachtingen, mee te blijven doen aan wedstrijden. Tot ik vorig jaar in Montréal de eerste kwalificatiewedstrijd won en veel punten voor de ranglijst verdiende. Zo is het vuurtje weer gaan branden.”
De kwalificatieperiode voor Parijs begon in juni 2023 en vanaf mei 2024 nam Morsink onbetaald verlof. “Die periode viel voor een deel samen met het ouderschapsverlof dat ik na de geboorte van onze dochter Mia, die nu vijf maanden is, kon opnemen. Het is fijn dat ik deze periode extra veel thuis ben geweest waardoor ik veel van haar ontwikkeling van dichtbij heb meegemaakt, al bracht dat ook weer uitdagingen met zich mee. Slaap is ook training. Dat is er soms wel eens bij ingeschoten.”
Laatste uit het water
De inwoner van Leiden pakte de paralympische voorbereiding tijdens zijn verlof serieus aan. “Na overleg met mijn vriendin heb ik besloten om er helemaal voor te gaan. Ik heb een begeleidingsteam om me heen gecreëerd om me zo, samen met de NTB aangeboden faciliteiten, goed mogelijk voor te bereiden op Parijs. Sinds vorig seizoen word ik begeleid door Youri Keulen. Ik heb een tijdje in Sittard gewoond en daar was hij mijn buurman. We zijn goede vrienden geworden en ik heb hem gevraagd om mij richting Parijs te begeleiden. Tot nu toe werkt dat heel goed. Ik ben veel meer gaan trainen zonder geblesseerd te raken.”
Morsink werkte het afgelopen jaar bovendien hard aan zijn zwemonderdeel. “Ik noteer altijd de snelste fiets- en looptijden, maar ik kom standaard als laatste uit het water. Gelukkig wordt die achterstand wel steeds kleiner. Ik heb een goede trainer bij de triathlonafdeling van de Leidse zwemvereniging ZVL1886 waar ik lid ben en ik heb veel gehad aan de trainingsessies van Marcel Wouda tijdens een trainingsstage op Lanzarote. Daar heb ik toch weer een stap kunnen zetten.”
Vanwege de geboorte van zijn dochter én omdat hij vorig seizoen al genoeg punten had verzameld voor de kwalificatieranking, bleef hij dit seizoen dicht bij huis en kwam hij alleen in actie in de World Triathlon Para Series-race in Swansea. Daar eindigde hij achter Mohamed Lahna uit de Verenigde Staten als tweede. “Ik reed een stuk verkeerd op het fietsparkoers en ik finishte uiteindelijk maar 28 seconden achter hem als tweede. Die prestatie geeft me wel vertrouwen voor Parijs. ”
Wat de plannen voor na de Spelen zijn, is nog niet duidelijk. “Ik weet niet of ik nog vier jaar door wil. Ik heb best veel van mijzelf en mijn gezin gevraagd. Ik blijf zeker sporten, maar of ik dat op dit niveau wil blijven doen, weet ik niet. Het kan zomaar zijn dat Parijs mijn eerste en laatste Paralympische Spelen worden. Ik ga er in ieder geval alles aan doen om daar goed te presteren. Ik leg de lat hoog. Ik ga voor goud.”
Marcia Jansen
Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel