Mama doet aan triathlon (3/3)
Ze zijn in opkomst, de vrouwen die na de komst van hun kinderen gewoon aan triathlons mee blijven doen. Maar ze zijn toch nog duidelijk in de minderheid, vooral op de lange afstand als je het vergelijkt met de sportende vaders. Hoe doen die actieve moeders dat?
Transition sprak met drie triathlonmama’s (deel 3 van 3)
Een paar maanden na de geboorte van je dochter landskampioen worden in de Eredivisie Triathlon, trainen voor je eerste Ironman terwijl je zoons een carrière bij een betaald voetbalclub najagen en hoe kom je überhaupt nog aan bewegen toe als je net een tweeling hebt gekregen? Sione Jongstra, Cindy Winckers en Eva Janssen vertelden er in Transition #6 over aan Marcia Jansen. Sportarts Jessica Gal geeft tips voor sporten tijdens je zwangerschap.
Sione Jongstra
Sione Jongstra was in juni 2015 uitgerekend van haar eerste kind, maar stiekem hoopte ze tijdens de laatste Eredivisiewedstrijd van Hellas in september er gewoon weer bij te zijn. “Ik wist dat het niet vanzelfsprekend zou zijn dat ik drie maanden na de bevalling weer een triathlon zou kunnen doen, maar ik heb het ook niet uitgesloten. Ik kende de verhalen van vrouwen die bekkenproblemen kregen omdat ze te vroeg met hardlopen waren begonnen, dat wilde ik uiteraard voorkomen. Ik was er wel reëel in; alles hangt natuurlijk af van hoe je bevalling gaat.
De dan nog in Utrecht wonende atlete, die als triathloncoach veel vrouwelijke atleten begeleidt, bleef tot aan de bevalling sporten. “Ik wilde zo fit mogelijk de bevalling ingaan”, vertelt de dan 40-jarige zevenvoudig nationaal kampioene triathlon midden- en lange afstand. “Zwemmen ben ik tot een dag voor de bevalling blijven doen en ik maakte er een sport van om zo lang mogelijk een keerpunt te kunnen maken. De racefiets heb ik in november omgeruild voor de stadsfiets. Die buik begon in de weg te zitten en hard fietsen hoefde voor mij op dat moment niet meer. Maar ik heb op die stadsfiets wel een keer 67 kilometer gereden. Het was mooi weer en ik ben onderweg een paar keer gestopt. Ik vind het gewoon heerlijk om te bewegen.”
Foto door: Mirko Meerwaldt
Er zijn vrouwen die tot ver in hun zwangerschap marathons blijven rennen, maar daar had ze geen behoefte aan. “Ik ben na vijf maanden zwangerschap preventief gestopt met hardlopen. Het tempo ging zo ver omlaag dat ik het gewoon niet leuk meer vond. Wedstrijden heb ik sowieso niet meer gedaan. Als je intensief sport gaan je hartslag en de temperatuur van je lichaam -en dus ook van je baby- omhoog. Iedereen is anders natuurlijk, maar ik wilde geen onnodige risico’s nemen. Ik heb de afgelopen jaren zoveel wedstrijden gedaan, ik had er geen moeite mee om wat dat betreft even een pauze te nemen.”
Dochter Milou kwam op 9 juni helemaal gezond ter wereld, al was de spoedkeizersnede die daar aan te pas moest komen een kleine tegenvaller. “Ik had voor de bevalling van alles in mijn hoofd, dat ik thuis wilde bevallen en geen pijnbestrijding wilde bijvoorbeeld. In een keizersnede had ik me niet verdiept. Maar soms lopen dingen nu eenmaal anders. Een keizersnede is een flinke ingreep waarbij je buikspieren doorgesneden worden. Naast dat je twee weken niet mag tillen, mag je ook een paar weken geen rechte buikspieroefeningen doen. Na vierenhalve week, toen de wond goed was genezen en ik niet meer vloeide, mocht ik van de gynaecoloog weer gaan zwemmen. Omdat ik fit en uitgerust aan de bevalling begon, had ik ondanks de gebroken nachten best veel energie. Dan ging ik tussen twee borstvoedingen door snel even naar de Haarrijnse Plas om een stukje te zwemmen. Heerlijk vond ik dat.”
“Na viereneenhalve week lag ik weer in de Haarrijnse Plas om een stukje te zwemmen. Heerlijk vond ik dat.”
Sione JongstraNa zes weken pakte Sione ook de rest van de trainingen weer op. “Ik heb het lopen echt heel voorzichtig opgebouwd; minuutjes lopen afgewisseld met een minuut wandelen. En toen Milou na drie maanden tussen haar laatste voeding om elf uur ‘s avonds en zes uur ‘s ochtends begon door te slapen, voelde ik mezelf steeds fitter worden.” Toen Hellas vervolgens een atlete tekort kwam voor de finalewedstrijd van de Eredivisie Triathlon in Almere, hoefde Sione niet lang na te denken. “Een week eerder deed ik als test een 1/16de triathlon in Emmeloord, die ik won. Dat gaf me de bevestiging dat het wel zou lukken. Natuurlijk was ik niet zo snel als voorheen, maar ik heb toch nog een klein steentje kunnen bijdragen aan het behalen van het landskampioenschap dat jaar.”
Foto door: Mirko Meerwaldt
Het interview vond een jaar later plaats en tegen die tijd maakte Sione weer als vanouds deel uit van het kampioensteam van Hellas en eindigde ze eerder in het NK over de sprintafstand zelfs als negende. “Ik heb ook een halve triathlon gedaan in Frankrijk, maar dat was geen groot succes. Milou gaat naar het kinderdagverblijf en daar pikt ze natuurlijk alle ziektes op die er maar heersen. Daardoor ben ik in het voorjaar ook twee keer flink ziek geweest en dat heeft de voorbereiding op die halve triathlon flink in de war geschopt. Wat ik volgend seizoen ga doen is nog niet helemaal duidelijk. Start ik weer in de Eredivisie of kies ik voor het langere werk? Ik ben daar nog niet over uit. Mijn vriend Jochem werkt fulltime en mijn ouders wonen net te ver weg om op te passen, dus allebei is helaas geen optie.”
Mama doet aan triathlon is een serie van drie artikelen. Lees ook deel 1 en deel 2. Dit artikel komt uit Transition Magazine #6.
Marcia Jansen
Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel