Lustrumjaar in lockdown
Zwemmen, fietsen, lopen en misschien nog wat kracht of yoga… je kunt het allemaal op eigen houtje doen of je aansluiten bij een vereniging. Met ruim 130 triathlonclubs in Nederland zit er vast één bij jou in de buurt. Op zoek naar de voordelen van het verenigingsleven neemt Transition dit keer een virtueel kijkje bij GVAV Rapiditas Triathlon Groningen. De landelijke coronamaatregelen zijn nog in gang en een bezoek aan een clubtraining is niet verantwoord. Bellen dus met de Groningse leden!
Gedeeltelijke lockdown
Op het moment van schrijven is er in Nederland sprake van een gedeeltelijke lockdown. Voor de tweede keer dit jaar zijn de zwembaden in ons land gesloten. De Groningse vereniging gaat creatief om met zowel de eerste als tweede lockdown. Er is een document met alle trainingen voor als je er niet bij kunt zijn, in combinatie met een inschrijfsysteem voor wie wel wil aansluiten. Elke zondag kunnen de leden aangeven welke trainingen zij willen meedoen volgens het principe ‘vol is vol’. En dat is soms wel moeilijk, geeft trainingscoördinator Jacob Veenstra aan: “De trainingen zijn erg snel vol. Dat is vervelend, maar een loting is ook niet alles.” Van de twee populaire trainingen – op de woensdag en zaterdag – moet er gekozen worden tussen één van de twee. Op beide dagen zijn er twee trainingen achter elkaar, die altijd goed bezet zijn. Jacob: “En met zwemmen moeten we soms ook leden teleurstellen. Normaal ligt er 50 man in het water, op een gegeven moment mochten dat er niet meer dan 16 zijn.”Dat er überhaupt nog getraind kan worden is volgens hem dan ook het belangrijkste: “Natuurlijk is het gezellig om achteraf in de kantine na te praten en koffie te drinken. Dat missen we absoluut. Aan de andere kanten wil de triatleet kunnen trainen, en dat heeft dan de boventoon. We zwemmen, fietsen en schaatsen dus door, ook al is dit in groepjes van twee, vier, of wellicht alleen. Zolang de maatregelen dit toestaan, natuurlijk.”
“Natuurlijk is het gezellig om achteraf in de kantine na te praten en koffie te drinken. Dat missen we absoluut. Aan de andere kanten wil de triatleet kunnen trainen, en dat heeft dan de boventoon.”
Lustrumjaar
Het is behelpen met de huidige maatregelen, maar het enthousiasme onder de leden overheerst. Daarbij viert de vereniging ook haar 35-jarig bestaan dit jaar en de timing met COVID-19 is dan ook verre van ideaal. Een gala en pubquiz werden al verschoven naar volgend jaar, maar toen de mogelijkheid er was kwam de lustrumcommissie tóch met een activiteit: een Adventure Run. Het werd een groot succes met 70 deelnemers en 15 vrijwilligers. In duo’s, en dus coronaveilig, werd deze run afgelegd. Hardlopen, fietsen, kanovaren, boogschieten, je kunt het zo gek niet bedenken of de GVAV’ers hebben het gedaan. Tien jaar geleden werden al de Noorderrondritten (Groningse variant Elfstedentocht) gereden en vijf jaar geleden organiseerde de commissie een full-moon-triathlon. Echt waar, ’s nachts een triathlon afleggen. Mooie initiatieven dus vanuit deze levendige triathlonvereniging.
Mathijs van Ark
‘Corona zorgt voor meer waardering’
Van oorsprong was hij basketballer, maar zo’n acht jaar geleden sloot Mathijs (35, lid activiteitencommissie en teamcaptain 1eDivisie) zich aan bij GVAV triathlon. Het teamgevoel miste aanvankelijk hij in de triathlon, maar de teamcompetities brengen hier een goed alternatief. Mathijs: “Ik werd steeds fanatieker en doe de laatste jaren ten minste één halve triathlon in het seizoen. Daarbij start ik in de 1eDivisie en wissel de langere afstand dus af met het korte werk.” De vereniging biedt een optimale voorbereiding voor beide afstandsdoelen. “Per week worden zoveel trainingen aangeboden dat ik ze niet eens allemaal kan doen,” lacht Mathijs: “De vereniging heeft voor ieder wat wils.” Trainen kan dus nog wel en daar is waardering voor. Mathijs: “Er zijn veel aanpassingen; je staat verder van elkaar af en je bent in kleine groepjes, maar het is nog steeds gezellig. Het trainen heeft een extra waardering gekregen.” En in de periode dat er niet met de vereniging getraind kan worden? “Dan zijn er genoeg leden die elkaar aanmoedigen om tóch te gaan trainen. Zo werd er tijdens de eerste lockdown veel moeite gedaan om een aantal challenges op te zetten voor de atleten”, aldus Mathijs.
Wim Veenema
‘We hadden Algemene Ledenvergadering in een kerk’
Wim (49) kwam door een terugkomende rugblessure in de triathlonsport terecht. In Noorwegen deed hij eerder een lange fietstocht en zijn vriend zag hem ook al lopen en zwemmen. Wim: “Voor mijn werk reis ik vaak naar het buitenland. Loopschoenen en een zwembroek zijn zo ingepakt.” Veel wedstrijden doet hij niet, maar de Tri-Ambla XTERRA op Ameland staat altijd op de kalender. “Het mooiste aan de vereniging vind ik de initiatieven vanuit de leden en commissies. Er worden erg leuke activiteiten georganiseerd. Volgend jaar staat er een hele triathlon met 15 kilometer (in plaats van de marathon) hardlopen gepland. Normaal zou ik de hele afstand niet doen vanwege de hoge loopbelasting, maar nu wordt het wel interessant. Er is écht voor iedereen iets.” Wim lacht: “En we hadden onze ledenvergadering zelfs in een kerk.” De bestuursleden namen plaats in de kerk, en online konden leden aansluiten. Wim: “Buiten de kerk was een begraafplaats voor mensen die overleden zijn aan de pest. Hoe bizar dat wij er nu zaten vanwege het coronavirus.” En of de sfeer in de groep veranderd is door de vele maatregelen? Wim: “Ik moet zeggen dat het me niet opgevallen is, dus dat lijkt me een goed teken.” Dat er stiekem voordelen zijn beaamt Wim: “We zijn met minder atleten op de training en dus is er nog meer aandacht voor elk lid.”
Karla Schipper
‘Ik vond de triathlonsport maar idioot’
Na een paar drukke dagen voor de vereniging weet Karla (41) tijd te vinden voor een belletje. Na het veranderen van de maatregelen wordt er snel geschakeld en moeten trainingen opnieuw aangepast worden. Karla: “En we houden alle regels aan van de bonden. Dat vergt tijd. Jacob heeft er een dagtaak aan gekregen.” Ze kwam bij de vereniging omdat Jacob als looptrainer zijn triathlonverhalen deelde. “Ik vond de triathlonsport maar idioot. Ik werkte toen veel, maar leverde steeds meer tijd in om te kunnen sporten. Inmiddels doe ik hele triathlons, ben ik teamcaptain van het 1eDivisie-team en heb ik de taak van penningmeester op me genomen.” En ze is dus ook succesvol triatleet, “Ja, ik won vorig jaar de Frysman. Een waanzinnige wedstrijd met een goede sfeer.” Dat ze niet de enige is die de wedstrijden dit seizoen mist, merkte ze in augustus. Karla: “We konden uiteindelijk onze clubkampioenschappen toch door laten gaan. Net toen het weer mocht stonden we met heel veel leden aan de start.” De onderdelen worden altijd al opgedeeld, maar nu kwam dat mooi uit vanwege de maatregelen. Karla: “En de opkomst was groter dan ooit tevoren. Normaal heeft iedereen al wedstrijden, maar nu was dit de enige wedstrijd op dat moment.” Zelf deed ze nog mee in Almere en Ouderkerk, beiden onder stormachtige weersomstandigheden: “Maar ik hoop dat we volgend seizoen gewoon weer wat wedstrijdjes kunnen doen.”
Over GVAV Rapiditas
Sinds: 1985
Ledenaantal: 235 leden
Vrouwen: 37%
Mannen: 63%
Trainingen: 8 per week
Meer info: gvavtriathlon.nl
Kim van ’t Verlaat
Beloftevol triathlontalent, woont en traint in Sittard en studeert journalistiek in Tilburg.
___ meetrainer
___ Aquapoldro Triathlon
‘De clubliefde spatte er vanaf’
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel