Rob is in internationale kampioen- schappen een vaste gast op het podium in zijn leeftijdscategorie. In Weert, Walchsee en Samorin stond hij de afgelopen jaren op het hoogste treetje. Het is niet verwonderlijk, want in eigen land draait de 53-jarige nog mee in de 1eDivisie en veroverde hij vorig jaar met zijn team VZC Veenendaal zelfs de landstitel. “Ik ben als coach verbonden aan dat team en het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik zelf mee zou doen, maar nadat de nood aan de man kwam, ben ik toch nog twee keer gestart vorig seizoen.”

Hij vindt het leuk om zich op internationaal niveau te kunnen meten. “In mijn agegroup doen er vaak meer dan vijftig mannen mee, soms meer dan honderd”, vervolgt hij. “Dit soort wedstrijden zijn enorm populair in Angelsaksische landen. Team Groot-Brittannië is vaak met honderden atleten vertegenwoordigd, daar heb je zelfs kwalificatiewedstrijden voor EK’s en WK’s. Ook in andere landen is de belangstelling groeiende. Duitsland is een land met veel deelnemers en op het EK in München waren zelfs de Belgen met honderd man vertegenwoordigd. Daar staken wij Nederlanders met z’n tienen bleekjes bij af.”

Hoe het komt dat Nederlanders (nog) niet enthousiast zijn, blijft gissen. “Ik zie ieder jaar veel Nederlanders de grenzen over gaan voor Ironman en Challenge wedstrijden, dus het feit dat dit soort wedstrijden duurder zijn dan een gemiddelde wedstrijd, kan niet de reden zijn. Er is bovendien een ruime keuze aan afstanden. Zelf heb ik vorig jaar in Roth meegedaan aan de lange afstand en in Walchsee hetzelfde jaar aan de middenafstand. Misschien dat niet iedereen voor een sprint of een kwart naar het buitenland wil, maar ik denk dan waarom niet? Dafne Schippers gaat ook voor tien seconden naar Tokio”, lacht hij.

Kwaaitaal hoopt volgend seizoen ook weer aan een aantal agegroupevenementen mee te doen. “Het WK sprint is volgend jaar in Hamburg, dus dat is redelijk dichtbij. Ik ben een aantal jaar geleden al eens wezen kijken bij de WTCS-race in Hamburg. Dat was echt een belevenis. Bizar veel publiek was er, op het fietsparkoers zelfs drie rijen dik. Het is leuk om zelf in die ambiance een wedstrijd te kunnen doen, al is het voor agegroupers in de ochtend wel iets minder druk. Maar je hebt daarna ook nog eens de kans om de wereldtoppers in actie te zien. Ik hoop echt dat we volgend jaar daar in Hamburg met bijvoorbeeld veertig of vijftig man aan de start kunnen staan.”