In 2014 deed hij als triatleet voor de eerste keer mee aan een agegroupkampioenschap. “Net als toen ik nog aan atletiek deed, combineer ik de wedstrijden meteen met een vakantie. Zo kom je op plekken waar je normaal niet zo snel komt. Voor mijn eerste EK ging ik naar Kitzbühel. Ik was daar voor het eerst in de bergen en het fietsparkoers was heel zwaar, dat was ik helemaal niet gewend.” Veel andere deelnemers zijn misschien alleen maar met de wedstrijd bezig, maar Gerard niet. “Bij mij staat niet alles in het teken van de sport. Mijn vrouw gaat altijd met mij mee en ik neem ook de tijd om met z’n tweeën te gaan shoppen en de omgeving te leren kennen.”

Zowel bij atletiek als bij triathlon zijn agegroupkampioenschappen in bepaalde landen populairder dan in andere landen. “Over het algemeen leeft het het meest bij de Britten”, merkt Gerard. “Die hebben altijd een grote afvaardiging en zijn heel enthousiast. Ze zitten allemaal in hetzelfde hotel en zijn van top tot teen uitgerust in teamkleding. Dat missen we wel een beetje in Nederland. Natuurlijk hangt er wel een prijskaartje aan dit soort wedstrijden. Ik kies dan ook voornamelijk wedstrijden uit die met de auto goed te berijden zijn.”

In 2015 maakte hij echter de opvallende keuze door te kiezen voor het EK sprint in Düsseldorf en niet voor de Grand Final in Rotterdam. “Ik ben nu eenmaal een beetje anders dan andere agegroupers ”, lacht hij. Volgend jaar hoopt Gerard namens Nederland mee te doen aan het WK Sprint in Hamburg. “Ik heb afgelopen seizoen meegedaan aan het EK in München en daar was alles perfect georganiseerd en waren de toeschouwers heel enthousiast. De triathlonsport leeft daar ontzettend. Het doel is om volgend seizoen mee te doen in Hamburg. Ik ben 66 en de sprintafstand is precies lang genoeg voor mij. Alles kraakt als ik loop, maar ik hoop het nog wel een tijdje vol te houden.”