Kona / Nice calling; Tim Soetens
Het lijkt nog ver weg: het Wereldkampioenschap Ironman op Hawaï en in Frankrijk. Het kampioenschap – dat dit jaar voor het eerst op twee locaties plaatsvindt – zal voor de mannen plaatsvinden op 10 september in het Franse Nice. De vrouwen staan 14 oktober aan de start in Kona. Transition houdt je op de hoogte van de voorbereidingen op deze titelstrijd. Nadat we eerder Lotte van Trigt en Johannes Hemelrijk spraken, is het nu de beurt aan Tim Soetens.
“Ik wil ooit eens één keer een hele triathlon doen''
Tim Soetens heeft een gezin met twee kinderen, werkt fulltime en kijkt niet op van een halve in Dubai of een hele in Mexico. In maart dit jaar kwalificeerde de fanatieke triatleet zich in Zuid-Afrika voor het WK in Nice. Hoe dit sprookje begon?
“Eigenlijk is het wel een grappig verhaal”, lacht Tim, “Ik heb een operatie gehad aan mijn heup en de arts adviseerde me met klem niet meer hard te lopen. Dat was mijn uitlaatklep, en zodoende ging ik op zoek naar een alternatief: triathlon. Het zijn tenslotte drie disciplines, en heeft daarom niet alleen een loopbelasting. Ik kocht een wetsuit en een ‘oud fietsje’ en zo startte ik een kwarttriathlon in Oirschot samen met mijn neef – en inspirator – Maurits. Meteen na de wedstrijd zei ik tegen mijn vrouw: ik wil ooit eens één keer een hele triathlon doen.”
Van het één kwam het ander; drie maanden na zijn eerste kwarttriathlon kwam Tim in actie op de hele triathlonafstand. “Ik had nog best een acceptabele tijd – zeker met zo’n korte voorbereiding. Net iets meer dan twaalf uur.” Ondanks dat vele atleten dromen van zo’n tijd, motiveerde het hem juist enorm om door te gaan en het niet te houden bij één keer. “Het was een geweldige ervaring maar ik wist direct dat ik beter kon. Ik was amper getraind, dus met een serieuze voorbereiding kon ik denken aan betere prestaties.”
Hele in Zuid-Afrika in plaats van halve in Dubai
Inmiddels zeventien hele triathlons verder (waarvan dertien gefinisht) kwalificeerde Tim zich voor het eerst voor het WK in Nice. Hij stelde het WK-slot veilig in Zuid-Afrika, maar dat was niet gepland. “Ik ben niet naar Zuid-Afrika afgereisd met de instelling om me te kwalificeren. Ik deed de laatste jaren de halve van Dubai als eerste wedstrijd van het seizoen; die is altijd in februari. Dan heb ik een doel om in de winter hard door te trainen.”
Toen bleek dat deze wedstrijd niet plaatsvond ging hij op zoek naar alternatieven: “Zuid-Afrika stond toen gepland in maart en het leek me een prima alternatief. Uiteindelijk werd ik elfde in mijn agegroup en er waren precies elf slots. Ik ben achteraf blij dat ik me rechtstreeks heb gekwalificeerd, en niet via een ‘roll down’ (als een atleet een slot weigert krijgt een atleet ‘achterin de rij’ het slot aangeboden).
''Dan heb ik een doel om in de winter hard door te trainen''
Ambitieus maar realistisch
Ondanks de volle agenda weet Tim tijd te maken om te sporten – zo’n 16 tot 22 uur per week, maar om ook genoeg tijd door te brengen met het gezin. De komende drie weken staat de vakantie gepland waar trainen niet centraal staat. “Drie vakantieweken zijn niet ideaal voor het WK, maar ik heb na Ironman Zwitserland drie weken flink door gebuffeld ondanks de vermoeidheid. Als ik na de vakantie nog een eindspurt inzet moet het goedkomen.”
Dat de voorbereiding niet ideaal is maakt niet uit, denkt Tim. “Mijn basisconditie is momenteel zo goed dat ik voor mijn gevoel elk moment een hele triathlon kan doen als dat van me gevraagd wordt.”
De vakantie is een mooi moment om samen met vrouw en kinderen te zijn. “Maar thuis zijn we wel wat gewend hoor. Ik werk fulltime maar fiets bijvoorbeeld 90 procent van de tijd indoor zodat ik niet altijd weg ben en ook voor de kinderen kan zorgen. Daarnaast hebben we een gym thuis waar mijn vrouw – die ook erg sportief is – en ik dagelijks gebruik van maken. Met dit soort ‘kleine’ oplossingen zorgen we ervoor dat er tijd over is om leuke dingen met het gezin te doen.”
“Als ik na de vakantie nog een eindspurt inzet moet het goedkomen.”
Op naar Nice
Maanden – jaren – van goed plannen en hard trainen onder begeleiding van zijn coach Marcel Gierman hebben geleid tot het WK. Want of hij toegeeft talent te hebben na zijn eerste triathlon in zo’n twaalf uur te finishen?
“Nee, talent heb ik absoluut niet”, spreekt hij overtuigd: “Ik heb altijd heel hard moeten trainen voor mijn finishes. Ik heb wel ongeëvenaarde discipline. Ik hoor soms atleten die 150 kilometer op het programma hebben staan en die dan na 100 kilometer thuiskomen. Dat zou mij niet gebeuren. Ik doe alles zoals het gepland staat, tenzij ik geblesseerd ben.”
“Nee, talent heb ik absoluut niet, wel ongeëvenaarde discipline''
Over specifieke resultaten spreekt Tim niet graag. “Ik wil meer mensen hebben ingehaald tijdens het looponderdeel dan anderen mij inhalen. Maar met een marathon van rond de 3 uur 30, 3 uur 45 zou ik heel tevreden zijn”, aldus Tim: “Maar toch blijft voorspellen lastig. Zo deed ik in Zwitserland mee waar de temperaturen onverwachts opliepen tot 33 graden Celsius. Dat kan in Nice ook zomaar gebeuren.” Naast dat het voornamelijk gaat om het WK zit er in dit verhaal nog een addertje onder het gras. “In 2018 ben ik hard gevallen in Nice waardoor ik de wedstrijd moest staken dus dit voelt wel als een moment voor payback.”
Of er na dit hoogtepunt nog meer hele triathlons zullen volgen? “Ik ben inmiddels zeventien hele triathlons gestart en ben er dertien gefinisht. Ik start medio september met een nieuwe baan en dat zal de komende tijd de nodige energie van me vragen.”
Toch komt er een maar. Tim: “Alle triathlons die ik niet finishte ben ik in een latere editie wél gefinisht. Dat is voor elke wedstrijd gelukt, behalve Kopenhagen. Die blijft dus stiekem wel op het lijstje staan…”
Kim van ’t Verlaat
Beloftevol triathlontalent, woont en traint in Sittard en studeert journalistiek in Tilburg.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel