Een absolute rollercoaster, zo noemt Berteke de Jong, coördinator van de Teamcompetities, de start van het seizoen 2020. “Na de eerste persconferenties in maart begonnen we ons zorgen te maken of Arnhem, de openingswedstrijd, wel door zou kunnen gaan en daarna ging het eigenlijk heel snel. De persconferenties bleven elkaar opvolgen en organisaties begonnen zich af te vragen hoe we er tegenover zouden staan als ze hun wedstrijd zouden afgelasten. Uiteindelijk hebben we eind maart de knoop doorgehakt en besloten dat de teamcompetities dit jaar niet door konden gaan. Op dat moment was dat een heel moeilijk en emotioneel besluit, daar heb ik echt wel een paar nachten slecht van geslapen, maar achteraf was het natuurlijk de enige juiste beslissing.”

Er volgden hectische weken voor het organisatieteam. Eerst moest het seizoen 2020 financieel en organisatorisch afgewikkeld worden, maar daarna werd er met elkaar ook al snel weer vooruit gekeken. “Het was een bijzonder jaar . We organiseren deze competitie uit liefde voor de sport. Je krijgt er enorm veel energie van als je ziet hoe de atleten genieten van de wedstrijden. Nu zagen we als team elkaar nog nauwelijks en moesten we online vergaderen.”

Inmiddels is de voorbereiding voor 2021 in volle gang. “We hopen natuurlijk dat alle wedstrijden door kunnen gaan, maar we hebben scenario’s klaarliggen voor als bijvoorbeeld een, twee of meerdere wedstrijden gecanceld worden. In 2020 werden we met z’n allen nog totaal verrast door corona, nu zijn we op alles voorbereid. Waar we zeker rekening mee moeten houden is dat de sfeer volgend jaar anders zal zijn dan we gewoon waren. Minder publiek en entourage, meer de focus op de wedstrijd, dat is de basis. Alles wat extra mogelijk is, is mooi meegenomen.”

Normaal organiseert Chris McCormack van Super League Triathlon wedstrijden over de hele wereld. Dit jaar was het er maar één: de Arena Games in Rotterdam.
“We zijn de Super League Triathlon in 2017 gestart omdat we de triathlonsport wilden vernieuwen, aantrekkelijker maken voor publiek en sponsors”, laat ‘Macca’ vanuit het Australische Sydney weten. “Toen we in maart verrast werden door het coronavirus werden we gedwongen om creatief te denken. We zijn begonnen met wielerwedstrijden op Zwift, maar we wilden atleten graag een echte triathlonervaring bieden. Zo kwamen we eigenlijk al grappend met het idee om een aantal van hen samen te brengen in een zwembad. We moesten er eerst om lachen, maar nadat we er nog eens langer over na hadden gedacht, begon het idee steeds meer te leven.”

Op 23 augustus was het zover. Verschillende wereldtoppers namen het in Zwemcentrum Rotterdam in het 50-meterbad, op hometrainers en op loopbanden het tegen elkaar op. “Het was een perfecte mix van e-sports en real life racing”, vervolgt de tweevoudig wereldkampioen Ironman. “We willen absoluut in de toekomst meer van dit soort wedstrijden organiseren, zeker nu het nog niet zeker is wanneer we weer terug kunnen keren naar normale races. De atleten waren heel enthousiast en het evenement – dat wereldwijd is uitgezonden – is enorm goed bekeken. We hebben dan ook voor begin volgend jaar al meerdere evenementen gepland en we zijn ook van plan weer terug te keren in Rotterdam. Stay tuned!”

Eugenia Pocóroba komt uit Milaan, maar woont sinds 2003 in Nederland. In 2021 neemt ze een triathlonpauze. “Mijn vriend had zich ingeschreven voor de Ironman Oostenrijk en wilde graag dat ik ook mee zou doen. Gewone triathlons zijn echter niet mijn favoriet, geef mij maar de meer extreme versies . Ik ben vrij ‘petit’ en ik kom het beste tot mijn recht in de bergen. Ik hou er van om op wilde plekken mijn wedstrijden te doen. Bovendien doet er vaak maar een beperkt aantal mensen mee, het is nog niet zo commercieel.” Toch liet ze zich door haar vriend overhalen om mee te doen in Klagenfurt. “Ik vond het niet zo heel erg dat het niet doorging”, lacht ze. “Nu ik niet in voorbereiding was op een race, kreeg ik opeens tijd voor andere dingen. Zo heb ik deze zomer heel veel gefietst. Vanuit Brielle waar ik woon, hebben we een rondje Markermeer gedaan, 360 kilometer, en hebben we in zeven dagen een rondje Nederland gefietst, zo’n 1500 kilometer.”

Na een teleurstellende ervaring in Spijkenisse, waar ze geen goede benen had, nam ze een rigoureus besluit. In 2021 doet ze even geen triathlons. “Ik heb besloten om me volgend jaar op het fietsen te richten. Het grote doel is Further, een self supported bike race in de Franse Pyreneeën, waarin je zelf de route moet vinden. Het wordt een echt avontuur, zo helemaal in mijn eentje in de bergen. Als voorbereiding wil ik wat gravelraces rijden. Je kunt vaak de routes downloaden, dus ook als het niet doorgaat, kun je ze altijd nog alleen fietsen. Het geeft me een enorme vrijheid en dat heb ik na dit seizoen echt even nodig.”