'Het heilige
vuur komt
wel terug'
Met honderden of zelfs duizenden atleten aan de start de staan van een triathlon. Is dat nog denkbaar in de nieuwe wereld die corona gecreëerd heeft? Of blijven straks alleen de kleinschalige wedstrijden over die ons dwars door de polders en ander natuurschoon voeren? Daar waar jij zelf je grootste tegenstander bent. En wat doet dat met de beleving van de sport?
Transition vraagt het verschillende atleten met ieder een eigen visie hierop. Lees ook: ‘Met weinigen maximaal genieten’.
Cornee van Loon
Twee Ironmans had de 48-jarige Cornee van Loon uit Hilversum dit jaar gepland: Hamburg en Kalmar. Een blessure, maar vooral de coronacrisis gooiden roet in het eten. “Ik heb me er bij neergelegd. Het heilige vuur is er nu uit, maar komt heus terug. In 2021 ga ik er weer voor.”
Toegegeven, een tattoo van het logo van Ironman op een kuit of andere plek, dat slaat eigenlijk nergens op, vindt ook Van Loon. Het is en blijft een merk, net als Coca-Cola of Adidas. Maar de sfeer die rond zo’n Ironman-race hangt, ervaart de atleet – lid van Triathlon Vereniging Hilversum – wel degelijk als iets magisch. Hij heeft intussen 26 hele triathlons volbracht, waarvan 19 Ironmans. Neem IM Lanzarote, misschien wel de mooiste. Hij heeft hem intussen acht keer gedaan.
“In de week voor de wedstrijd zie je zo’n eiland tot leven komen. Atleten die een voor een arriveren, tribunes die worden opgebouwd, pijlen die overal worden opgehangen. Die sfeer vind ik echt fantastisch. En dan de wedstrijd zelf, met veel deelnemers en al die mensen langs de kant. Heel anders dan in je uppie door de polder stoempen. Dat heb ik ook wel gedaan hoor. Ik ben vijf keer gefinisht in Almere, ook toen er niet meer dan 300 mensen aan meededen. Tijdens zo’n wedstrijd ben je echter volledig met jezelf bezig. Niet te vergelijken met de reuring rond een Ironman. Dat is voor mij echt intens genieten.”
“Atleten die een voor een arriveren, tribunes die worden opgebouwd, pijlen die overal worden opgehangen. Die sfeer vind ik echt fantastisch. En dan de wedstrijd zelf, met veel deelnemers en al die mensen langs de kant. Heel anders dan in je uppie door de polder stoempen.”
Cornee van Loon
Het jaar begon nog zo goed voor Van Loon. Hij kwam fit de winter uit en beleefde half maart een heerlijke sportweek op Lanzarote. Een paar dagen na terugkomst in Hilversum kwam hij tijdens het inlopen ongelukkig ten val. Hij hield er een paar gekneusde ribben aan over. Niet lang daarna besloten steeds meer organisaties wedstrijden te cancelen. Ook de evenementen waar Van Loon zich voor had ingeschreven, werden uiteindelijk afgeblazen: “Door die blessure had ik me er al bij neergelegd. Dan maar een jaartje even niet. Ja, zo kijk ik er tegenaan. Ik ben iets minder gemotiveerd, ik train waar ik zin in heb. Dat heilige vuur komt wel weer terug. Ik weet dat, want ik doe al dertig jaar aan triathlon.”
Van Loon heeft niet echt een idee hoe triathlonwedstrijden in het nieuwe tijdperk er uit komen te zien. “De wisselzones zullen groter worden, vanwege die anderhalve meter maatregel. En er zullen misschien meerdere startgroepen bij het zwemmen zijn. Nadeel is dat je uiteindelijk meer vrijwilligers nodig hebt. Ach, ik hoop dat het snel weer wordt zoals het was. We zien het wel. Ik ga in oktober waarschijnlijk op vakantie naar Lanzarote, tijdens de Ocean Lava Triathlon. Dan doe ik mee aan de halve. Ik ben er toch. Tenminste, als het doorgaat. Want niemand weet hoe het zich verder ontwikkelt.”
Natascha Binnewijzend
Als Natascha Binnewijzend iets geleerd heeft van triathlon, dan is het dat je altijd flexibel moet zijn en moet kunnen schakelen als de omstandigheden daar om vragen. Iets wat dit jaar extra goed van pas komt.
De 48-jarige atlete uit Anna Paulowna (lid van en trainer bij TV Oude Veer) zou dit jaar starten op de OD in Stiens, de halve van Didam en het kwartje in eigen dorp. En ze zou als coach mee gaan met de teams naar de divisiewedstrijden. Het enige alternatief dat er nu nog rest is de Lauwersmeer Swimrun in september. “Mocht dat er niet van komen, dan biedt 2021 ongetwijfeld nieuwe kansen”, zegt ze optimistisch.
“Helaas sukkelde ik sinds november met een voetblessure, waardoor ik een tijd weinig heb kunnen lopen en zelfs last kreeg met fietsen. Daar kwam de ‘lockdown’ bovenop, waardoor ook het zwemmen stilstond. Gelukkig is mijn blessure hersteld en ben ik weer begonnen met trainen. Triathlon is voor mij een uitlaatklep, een manier om buiten te spelen en mensen te ontmoeten. Dat heb ik dit voorjaar wel gemist. De situatie had zeker invloed op mijn motivatie. Ik heb dit maar aangegrepen om in en om huis de nodige klusjes te doen.”
"Triathlon is voor mij een uitlaatklep, een manier om buiten te spelen en mensen te ontmoeten. Dat heb ik dit voorjaar wel gemist. De situatie had zeker invloed op mijn motivatie. Ik heb dit maar aangegrepen om in en om huis de nodige klusjes te doen.”
Natascha Binnewijzend
Klusjes die zijn blijven liggen toen Binnewijzend vorig jaar trainde voor de Frysman. Het typeert de atlete die een voorkeur heeft voor kleinschalige wedstrijden. “Ik heb ook grote races gedaan en met veel plezier, maar bij een polderwedstrijd is het vaak meer ons kent ons. Ook voor de mindere goden in het deelnemersveld. Een polderwedstrijd nodigt eerder uit om in te stappen in de triathlonwereld.”
Voor Binnewijzend betekent (lange afstand) triathlon de uitdaging aangaan met jezelf. “Dat begint al tijdens de urenlange duurtrainingen, vaak alleen om ook het houden van focus en pacen te trainen. De elementen trotseren, mezelf tegenkomen, stuk gaan en weer herpakken, doorzetten. Daar heb ik veel van geleerd en ook in mijn leven buiten de sport voordeel van. Natuurlijk helpt het om aangemoedigd te worden, dan kan ik net wat meer. Die aanmoediging komt echter zelden uit de massa mensen. Eerder een woordeloze blik van een dierbare, een hup hup van een onbekende langs de weg of een hart onder de riem van een mede-atleet in de laatste loopronde.”
Een kleine, soms kneuterige wedstrijd doet volgens Binnewijzend zeker geen afbreuk aan de beleving van de sport. “De uitdaging aangaan, grenzen verleggen, genieten, uit je comfort zone stappen, avontuur: daar gaat het om. Juist bij kleinere events verbroedert en verbindt sport. Kneuterige wedstrijden geven betrokkenheid. Je wordt bij je naam genoemd en de organisatie is bijna altijd prima in orde.
Jeroen Kreule
Schrijft achtergrondverhalen, doet interviews en verzorgt trainingstips voor Transition
Jeannet Pennings
Hoofdredacteur van Transition Magazine en zelf amateur triatleet. Schrijft over training, gezondheid en triathlon als lifestyle.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel