Initiatiefnemers Peter Groenendijk en Michel Osseweijer legden in 2019 samen met andere TGV-leden de 150 kilometer van de Joop Zoetemelk Classic af. Dit jaar stond diezelfde rit in de agenda, maar helaas, zoals bijna alle evenementen werd ook deze tocht afgelast. Tijd voor eigen initiatief, besloten Peter en Michel, en dan maar gelijk een stuk extremer. De mannen legden de dubbele afstand af en deden dat niet alleen.

“We wilden alsnog een doel stellen nu triathlons dit seizoen niet door konden gaan”, vertelt Michel. “De langste dag van het jaar, 21 juni, zou een mooie datum voor ons plan zijn. Op dat moment was echter nog niet duidelijk of het ‘Baardmannetje’ (een kleinschalige triathlon georganiseerd door TGV, red.) die dag wel of niet door zou gaan.” En dus werd uitgeweken naar zaterdag 4 juli. “We lieten de andere leden de avond voor de zwemtraining weten wat het plan was. Vanaf die ochtendtraining leek het wel het gesprek van de dag. Er kwamen steeds meer aanmeldingen binnen, en dan gaat het snel!”

Op het moment dat je een datum prikt, weet je niet wat het weer die dag doet. Marcel Koornneef, oud TGV-atleet, reed ook mee: “We vertrokken in losse groepen met ieder een eigen tempo. De samenwerking bleek de basis van het succes van de tocht. De kracht van het individu en elkaar constant helpen. Want zwaar was het. Vanaf Oostvoorne ging het de eerste uren wel, maar vanaf acht uur is het niet meer gestopt met regenen. Op de terugweg hebben we nog uren tegen de wind in moeten fietsen. Teamwork was belangrijk voor het finishen dan deze dag.”

Eugenia Pocoroba was de enige vrouw die de hele afstand reed en roept nu al dat 400 kilometer het volgende doel wordt. “Het teamwork was geweldig en heeft de dag speciaal gemaakt. Iedereen deed zijn best en niemand klaagde als er ergens een stukje gelopen moest worden vanwege een wegafsluiting. Ik werk zelf in een raffinaderij dus enige vrouw zijn, was voor mij niets nieuws! Ik kan me meten met het niveau van de mannen en kon dus goed meekomen. Dat geeft toch wel een goed gevoel.”

Wat het moeilijkste deel van de dag was? “Vroeg opstaan”, lacht Eugenia. “Dat is echt niet mijn ding. Met havermout, koffie én extra koekjes kon ik er wel tegenaan. Tijdens de rit heb ik uiteindelijk drie verschillende outfits gedragen, vanwege het slechte weer. De warme douche en een vol bord eten ’s avonds waren dan ook echt welkom.”

Dat er ergens een flinke GPS- of rekenfout in de route zat, kunnen alle TVG’ers inmiddels beamen.  Het plan was om om vijf uur ’s ochtends op de fiets te stappen en rond zeven uur ’s avonds de beoogde 320 kilometer op de teller te hebben. De groep triatleten kon echter pas na 360 kilometer en 17 uur (inclusief tussenstops) van de fiets stappen. “Thuis was het direct aanvullen met een uitsmijter, pilsje en een warme kachel”, blikt Marcel terug op de heroïsche tocht.

What’s next, is steevast de vraag als een flinke uitdaging is volbracht. Het rondje Markermeer was volgens Peter en Michel een ‘bucketlistdingetje’. Maar Peter heeft alweer een nieuwe ingeving die de 360 kilometer zal overtreffen: 24 uur rondje Slufter. Een ronde van ongeveer tien kilometer waar het zelden windstil is. Peter: “Het zal een logistiek pittige uitdaging worden en er zit veel voorbereiding in. Ik weet niet of ik het solo zal doen of in estafettevorm. Of steeds iemand die een paar rondes meerijdt…” Of hij ditmaal ook op de steun van Michel kan rekenen is nog maar de vraag. “Super saai daar. Niks voor mij dus”, lacht de triatleet. “Ik heb ooit hardgelopen daar, maar het is mentaal echt heel zwaar. Deze laat ik nog even bezinken!”

Lees ook: ‘Eindelijk weer praatjes voor en na de training’ (TV Breda), ‘De clubliefde spatte er vanaf’ (Aquapoldro) ‘Clubstilte maakt plaats voor estafette’ (Triathlon Soest), ‘#waarisTVR in tijden van corona?’ (Triathlon Vereniging Rijnmond), ‘Challenges houden het clubgevoel levend’ (Hellas Utrecht) en ‘De Dolfijn traint (ook) online’ (De Dolfijn, Amsterdam).