De populariteit van Sikkens op Instagram en Komoot loopt parallel met de toenemende interesse in gravelbikes in Nederland. Fietsen over de betonnen paden en asfaltwegen verliest langzaam terrein op de avontuurlijke vorm met dikke banden over zanderige grindwegen en verborgen bosroutes. Wat trailrunnen is voor hardlopen, is gravelen voor wielrennen. De olievlek van het gravelbiken verspreidde zich al over Nederland voor corona uitbrak, zegt Sikkens, maar door de thuisisolatie en de beperkende maatregelen heeft de fietshobby een vlucht genomen.

“Als racefietser ben je snel gewend aan de vaste rondjes in de eigen omgeving”, zegt Sikkens. “Op de gravelbike kom je ineens op totaal andere plekken terecht met een totaal andere beleving. Als een malle probeer ik al die routes in de Veluwe in kaart te brengen. Zo kan iedereen het geluk van avontuur voelen.” Het klinkt tegenstrijdig. Sikkens probeert alle weggetjes te ontdekken en te delen met anderen, het avontuur lijkt er dan snel af. “De Veluwe zit al redelijk in mijn hoofd. Maar er is een verschil. Je hebt ontdekken, maar ook herontdekken. Sommige gravelpaden heb ik inmiddels honderd keer gezien zonder dat het verveelt. Het blijft gewoon verbazen. Gravelfietsen heeft iets extra’s, het heeft een soort verstilling in zich.”

Sikkens benadrukt dat de verveling nooit toeslaat op een gravelbike. “Elke keer is anders. De Veluwe heeft een dusdanig grote oppervlakte dat je soms echt helemaal alleen bent. Dat kan mij zelfs in het weekend overkomen, als de fietspaden op zonnige dagen toch echt overbevolkt zijn. Dat is zo ongelofelijk mooi. Zonder mensen, zonder auto’s, maar met wilde dieren. Ongekend.”

“De Posbank heeft prachtige wegen, daar hoeven we geen discussie over te voeren”, zegt Sikkens aan een begin van een zin die het volgende argument voor offroad-fietsen in zijn betoog vormt. “Je deelt die wegen wel met motoren, e-bikes en andere fietsers. Nederland is een druk land. Als je dieper de Veluwe in gaat, of welk gebied dan ook, dan vind je bospercelen, landweggetjes tussen boerenbedrijven, soms hele natuurgebieden, zonder die medeweggebruikers. Kijk met die bril naar ons land en je waant je in een paradijs. Ik ben dan helemaal in zo’n plek.”

Als afsluiter nog een tip van Sikkens: “De gravelkalender is flink gevuld. Probeer als racefietser een keer mee te doen, op een mountainbike bijvoorbeeld. Elke tocht eindigt in gezelligheid met een kampvuurtje, speciaalbiertjes en mensen die blijven hangen. Het voelt een beetje als rock ‘n roll, op een leuke manier. Iedereen is welkom.”

Foto door: Erwin Sikkens